وگرنه رؤساى مذاهب فقهى، همگى در حقيقت شيعه بودند؛ زيرا به شدّت گرايش علوى داشتند و از جريانهاى علوى و مبارزات آنان دفاع مىكردند. وى در باره علّت پيدايش اختلاف بين جامعه اسلامى مىنويسد:
اين همه خصومت از روزگاران پديد آمده است كه مردم در مذهب بوحنيفه و شافعى خلاف كردند چون بُلحسن اشعر و حسين نجّار و ابو عبداللَّه كرّام و عمروعبيد معتزلى و جهم صفوان و غير ايشان.۱
اين افراد، همگى از بنيانگزاران گرايشهاى كلامى در جامعه اسلامى هستند. جالب اين است كه وى در مورد اين قبيل از بنيانگذاران مكاتب كلامى، ديدگاه منفى شيعه را يادآور مىشود و برخورد بسيار تندى دارد.
ن. نقد و بازيابى اصل احاديث
يكى از دشوارىهاى مهم در مباحث مورد اختلاف شيعه و سنّى، وجود احاديث و گزارشهايى است كه در بين طرفين به عنوان حديث معرفى شدهاند. پارهاى از اينها ساختگىاند، شمارى از آنها تقطيع شدهاند و تعدادى نيز با توجّه به مباحث پيرامونى، قابل فهماند كه در نقلها مباحث پيرامونى گزارش نمىشوند و در نتيجه، حديث، مفهومى پيدا مىكند كه با هدف و مقصود گوينده، اختلاف فاحشى دارد و حتّى گاه مفهوم متضاد پيدا مىكند. نويسنده بعض فضائح الروافض از اين قبيل گزارشها و روايتها براى اثبات مدّعاى خود بهره گرفته است.
