فراموش مكن» ،۱ يا اين كه زينب عليها السلام شب يازدهم يا در برخى منازل راه شام ، نماز شبش را نشسته خواند۲ و هنگامى كه به مدينه بازگشت ، شوهرش عبد اللَّه بن جعفر ، او را نشناخت ؛۳ و صدها گزارش ديگر ، از اين قبيل .
كوتاهسخن ، اين كه علّتِ عدم اعتماد ما بر متفرّدات منابع متأخّر درباره واقعه عاشورا و تاريخ زندگى امام حسين عليه السلام ، معتبر نبودن و قابل استناد نبودن آنهاست ، هر چند ممكن است برخى از آنها ، در واقع ، درست باشند ، امّا دليلى يا دستِ كم ، قرينهاى بر صحّت آنها وجود ندارد . بر اين اساس ، مىتوان گزارشهايى را كه اشكال عقلى و نقلى ندارند ، با استناد به منابع آنها نقل كرد . البتّه براى آن كه شنونده گمراه نشود ، اشاره به ضعفِ منبع ، ضرورى است ، هر چند با توجّه به اين كه رعايت اين نكات ، عملاً براى همه ميسور نيست ، توصيه مؤكّد ما ، خوددارى كامل از نقل گزارشهاى مستند به منابع ضعيف است .
1.وفيات الأئمّة عليهم السلام : ص ۴۴۱ .
2.معالى السبطين : ج ۲ ص ۱۳۳ ، وفيات الأئمّة عليهم السلام : ص ۴۴۱ ، شجره طوبى : ج ۲ ص ۱۵۳ .
3.در اين باره ، هنوز هيچ مدركى ، هر چند ضعيف ، يافت نشده است .
