دارد . در اين فصل ، به مرثيه‏سرايان آن حضرت پيش از واقعه كربلا و نخستين مرثيه‏سرايان ، پس از اين واقعه اشاره شده ، و زنده نگهداشتن ياد سيد الشهدا و تداوم عزادارى براى آن حضرت مورد تأكيد قرار گرفته است .
در فصل دوم توضيح داده شده كه اصلى‏ترين فلسفه قيام و شهادت امام حسين عليه السلام جهل زدايى و زمينه‏سازى براى حاكميت ارزش‏هاى انسانى و اسلامى به رهبرى اهل بيت عليهم السلام است .
فصل سوم كه بزرگترين فصل اين فرهنگ نامه است اختصاص دارد به آسيب‏شناسى فرهنگ عاشورا ، در اين فصل ، تحريف هدف عزادارى سيد الشهدا ، استناد به منابع غير معتبر در مرثيه‏سرايى ، گزارش‏هاى ذلت‏بار از واقعه كربلا ، غلو درباره اهل بيت ، دروغ در مرثيه‏سرايى ، و بدعت در نحوه عزادارى به عنوان مهم‏ترين آسيب‏هاى مرثيه‏سرايى و عزادارى ، مورد بررسى قرار گرفته است .
در فصل چهارم توضيح داده شده كه مجالس عزادارى هدفمند داراى سه ويژگى است ، اول : خدا محورى ، دوم : ارائه تاريخ و تحليل صحيح از حادثه عاشورا ، و سوم : تبلور عاطفه وارادت به اهل بيت عليهم السلام .
در فصل پنجم ، كتاب‏شناسى تاريخ عاشورا و عزادارى ، مورد بررسى قرار گرفته است ، در اين فصل ، منابع تاريخ عاشورا و عزادارى به چهار گروه تقسيم شده و منابع قابل استناد و غير قابل استناد كه آشنايى با آنها به شدت مورد نياز اهل منبر و مرثيه‏سرايان

و بدين سان ، بر همه مرزبانان اسلام ناب و پاسداران فرهنگ اصيل عاشورا ، و علاقه‏مندان به اهل بيت عليهم السلام ، فرض است ، كه همه توان خود را در جهت آفت‏زدايى و پالايش فرهنگ عاشورا ، و فرهنگ‏سازى صحيح مرثيه‏سرايى و عزادارى سيد الشهداء به كار گيرند ، و نقشه دشمنان را نقش بر آب نمايند .
تا آن جا كه ما مى‏دانيم نخستين كتابى كه بدين منظور تأليف شده كتاب «لؤلؤ و مرجان»^۱ نوشته محدّث نورى است ، همچنين استاد شهيد ، علامه مطهرى رحمه اللَّه عليه در «حماسه حسينى» همين هدف را تعقيب كرده است .
اما فرهنگ‏نامه مرثيه سرايى و عزادارى سيد الشهدا ، ضمن ادامه راه «لؤلؤ و مرجان» و «حماسه حسينى» اشاره به اين نكته مهم دارد كه در نظام جمهورى اسلامى براى آفت‏زدايى فرهنگ عاشورا نبايد به گفتن و نوشتن و رهنمود بسنده كرد ، بلكه بايد به گونه‏اى برنامه‏ريزى نمود كه مرثيه‏سرايى و عزادارى به شيوه صحيحى كه مورد رضاى خدا و اهل بيت است به صورت يك فرهنگ ، همگانى گردد ، و همه نهادهاى فرهنگى نظام ، به ويژه صدا و سيما براى اين فرهنگ سازى ، برنامه‏ريزى و تلاش كنند .
فصل يكم اين فرهنگ نامه‏^۲ اختصاص به تبيين جايگاه مرثيه‏سرايى و عزادارى براى سيد الشهدا در سخن و سيره اهل بيت