امام رضا علیه السلام
لا يَكونُ ما تَمُدّونَ إلَيهِ أعناقَكُم حَتّى تُمَيَّزوا وتُمَحَّصوا، فَلا يَبقَى مِنكُم إلاَّ القَليلُ، ثُمَّ قَرأَ «الم * أَحَسِبَ النَّاسُ أَن يُتْرَكُوا أَن يَقُولُوا ءَامَنَّا وَ هُمْ لاَ يُفْتَنُونَ» .
«آنچه به سويش گردن مىكشيد [و منتظرش هستيد]، واقع نخواهد شد تا آن كه غربال و تصفيه شويد، چنان كه از شما جز اندكى باقى نمىماند» و سپس اين آيه را خواند: «الف، لام، ميم. آيا مردم پنداشتند كه تا گفتند ايمان آورديم، رها مىشوند و مورد آزمايش قرار نمىگيرند؟».
الإرشاد : ج2 ص375
خُلق عظیم (حدیث هشتم) ،
یکی از مجموعه ی ده جلدی کتاب خردسال با عنوان «شکوفه های دانایی» و برگرفته از احادیث.
امام رضا عليه السلام: «كسى كه از صاحبان نعمتْ سپاسگزارى ننمايد ، از خداوند بزرگ [در برابر الطاف او ] ...
احسان و سپاس از امور مورد تأکید دین بوده و اثر غیر قابل انکاری بر بهبود روابط اجتماعی دارد نظریۀ محبت ...
