مشتمل بر : وجوب روزه فضيلت روزه حكمت وجوب روزه آداب روزه ميراث روزه

- روزه - وجوب روزه - فضيلت روزه - حكمت واجب بودن روزه - روزه سپر است - روزه زكات بدن است - فضيلت روزه دار

- كسى كه روزه او برايش سودى ندارد - تشويق به روزه داوطلبانه (مستحبى) - روزه دل - آداب روزه - فضيلت روزه گرفتن در هواى گرم - فضيلت روزه گرفتن در زمستان - تشويق به سه روز روزه گرفتن در هر ماه - ميراث روزه

اگر بندگان مى دانستند كه در رمضان چه بركاتى هست، ...

پيامبر خدا صلى الله عليه و آله:خداوند در چهار شب ، پيوسته خير فرو مى ريزد: شب عيد قربان و عيد فطر

(وَ لِلّهِ عَلَى النَّاسِ حِجُّ الْبَيْتِ مَنِ اسْتَطَاعَ إِلَيْهِ سَبِيلاً) . (وَ أذِّنْ فِي النَّاسِ بِالْحَجِّ يَأْتُوكَ رِجَالاً وَ عَلَى كُلِّ ضَامِرٍ يَأْتِينَ مِنْ كُلِّ فَجٍّ عَمِيقٍ) . الإمامُ عليٌّ عليه السلام ( ـ فيما أوصى عِند وفاتهِ ـ ) : اللّهَ اللّهَ في بَيتِ ربِّكمُ ، لا تُخْلوهُ ما بَقِيتُم ، فإنَّهُ إنْ تُرِكَ لَم تُناظَروا .

فرصت زودگذر است، ترغيب به غنيمت شمردن فرصتها، برحذر داشتن از تلف کردن...

حقوق خداوند متعال - حقوق مردم نسبت به يكديگر - حُقوقُ اللَّهِ تَعالى - حُقوقُ النّاسِ بَعضِهِم عَلى بعضٍ - تَقديمُ حَقِّ النّاسِ - أعظَمُ الحُقوقِ - مقدّم داشتن حقوق مردم - مهمترين حقوق - حقوق برادران - حُقوقُ الإخوانِ - حَقُّ المُؤمِنِ عَلَى المُؤمِنِ - حقوق مؤمنان بر يكديگر - كمترين حقّ مؤمن بر برادرش - أدنى حَقِّ المُؤمِنِ عَلى أخيهِ - اِعرِفِ الحَقَّ لِمَن عَرَفَهُ لَكَ - لا توجِب عَلى نَفسِكَ الحُقوقَ - لزوم حقّ شناسى متقابل - بر خود حقوق واجب نكنيد

ارزيابى پرونده اعمالت از اوّل ماه تا آخرين روز آن و پيش از سپرى گشتن آن... . پس بنگرد كه هنگام ورود به ميهمان سراى الهى و حضور در پيشگاه او ، چگونه بوده است.

كارهايى كه بر استحباب آنها تأكيد شده، افطارى دادن، بسيار انفاق كردن، زياد قرآن خواندن، زياد استغفار كردن .....

هر كس اعضايش از حرام هاى من ، روزه دار نباشد ، نيازى نيست كه به خاطر من ، خوراك و نوشيدنى اش را ترك كند

هر كارى كه فرزند آدم مى كند، از آنِ اوست، مگر روزه كه از من است و پاداش آن را من مى دهم .

پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :جبرئيل از جانب خداوند عزّ و جلّ خبر داد كه اخلاص سرّى از اسرار من است و من آن را به دل بندگانى كه دوستشان دارم ، مى سپارم .

«و [اهل تقوا] كسانى [هستند] كه چون كار زشتى كنند يا به خود ستم ورزند، خدا را ياد مى كنند و براى گناهانشان آمرزش مى طلبند».