هنگامى كه در اثر تراكم آلودگى ها ، هوس بر انسانْ چيره گردد و بُتى براى پرستش وى شود ، چنين انسانى ديگر قابل هدايت نيست . نه اين كه سخن حق را نمى فهمد؛ بلكه مى فهمد ؛ امّا نمى تواند بپذيرد . از اين رو ، او گم راهى است كه راه را مى داند .
نكته ديگر ، اين كه بى اثر بودن تبليغات در سازندگى اين گروه ، موجب سلب مسئوليت تبليغىِ مبلّغ نمى گردد . از نظر قرآن ، مبلّغ بايد براى اين دسته از مردم نيز برنامه تبليغى داشته باشد؛ امّا نه به اميد هدايت ، بلكه براى اتمام حجّت ، تا هنگامى كه گرفتار عواقب شوُم و خطرناك سوء استفاده از آزادى مى شوند ، به خدا اعتراض نكنند كه چرا راه نمايى براى آنان نفرستاده است . ۱
مسئوليت برنامه سازى براى تبليغ
با تأمّل در ميزان تأثيرپذيرى مخاطبان و تفاوت ظرفيت هاى ذاتى و اكتسابى مردم ، مشخّص مى شود كه برنامه ريزى صحيح تبليغى ، تا چه اندازه مهم و مشكل است و اين واقعيت ، مسئوليت مبلّغان و سازمان هاى تبليغى و مراكز فرهنگى و بخصوص صدا و سيما را در نظام اسلامى ، در ساختن برنامه هاى مناسب و مفيد ، مضاعف مى نمايد .
2 . درگير نشدن با خواست هاى فطرى مردم
يكى از آفات تبليغ ، به طور عام ، تبديل شدن آن به ضدّ خود ، توسّط مبلّغ است . بارها اتّفاق افتاده است كه تبليغات در زمينه هاى مختلف سياسى ، اجتماعى و فرهنگى ، اثر معكوس بر جاى گذارده است . يكى از دلايل آن ، اين است كه روان شناسى مخاطب ، مورد توجّه قرار نگرفته است و تبليغات ، در برابر نيازهاى طبيعى و فطرى مخاطب ، قرار گرفته است . استاد مطهّرى در اين باره مى گويد :
1.ر . ك : ص۱۴۳ (اقامه حجّت) .
