۴۶۶.عادت زشت ، كمينى ناامن است(كه ناگه بر انسان بتازد) و سخن نگفتن بهتر است از شيفته سخن (خويش) گشتن ، و در خيانت آدمى همين بس كه امين خيانت كاران باشد.

۴۶۷.عزّت مؤمن در بى نيازى او از مردم است.

۴۶۸.نعمتى كه سپاسگزارى نشود چون گناهى است كه آمرزيده نشود.

۴۶۹.ناخشنودى كسى كه بى عدالتى خشنودش مى كند به تو زيان نرساند.

۴۷۰.آن كه از برادرش به خوش نيّتى خشنود نشود ، از عطاى او نيز خشنود نگردد.

۴۷۱.روزگار ، شرارت هاى نهفته آن كس كه خود را از او ايمن مى ديدى برايت آشكار مى كند.

۴۷۲.كسى خدا را بر نعمتى كه به او بخشيده بود سپاس نگزارد ، جز آن كه پيش از به زبان آوردن سپاسش نعمتش افزون شد.

۴۷۳.چون چيزى را از تو بازداشتند ، خود را با كم همراه داشتن آن به گاه اعطايش دلدارى بده.

۴۶۶.سُوءُ العادةِ كَمينٌ لا يؤمَنُ ، وأحسَنُ مِنَ العُجبِ بِالقَولِ أن لا تَقولَ، وكَفى بِالمَرءِ خِيانَةً أن يَكونَ أميناً لِلخَوَنةِ. ^۱

۴۶۷.عِزُّ المُؤمِنِ غِناهُ عَنِ النّاسِ. ^۲

۴۶۸.نِعمةٌ لا تُشكَرُ كَسَيِّئَةٍ لا تُغفَرُ. ^۳

۴۶۹.لا يَضُرُّكَ سَخَطُ مَن رِضاهُ الجَورُ. ^۴

۴۷۰.مَن لَم يَرضَ مِن أخيهِ بِحُسنِ النِّيَّةِ لَم يَرضَ بِالعَطِيَّةِ. ^۵

۴۷۱.الأيّامُ تَهتِكُ لَكَ الأمينَ عَنِ الأشرارِ الكامِنةِ. ^۶

۴۷۲.ما شَكَرَ اللّهَ أحدٌ على نِعمةٍ أنعمَها عَلَيهِ إلّا استَوجَبَ بِذلِكَ المَزيدَ قَبلَ أن يَظهَرَ عَلى لِسانِهِ. ^۷

۴۷۳.تَعَزَّ عَنِ الشيءِ إذا مُنِعتَه بِقلِّة صُحبَتِهِ إذا اُعطيتَهُ. ^۸