5 / 5

مورچه

۵۳۳۲.امام على عليه السلام :آيا به كوچك چيزى كه آفريده ، نمى نگرند كه چگونه آفرينشش را استوار ساخته و تركيبش را مستحكم كرده و براى او گوش و چشم نهاده و بدو استخوان و پوست داده است؟
به مورچه بنگريد كه با همه كوچكىِ جُثّه و ظرافت اندام ـ كه به چشم نمى آيد و به انديشه درك نمى گردد ـ چگونه بر زمين مى جنبد و به روزى اش دست مى يابد ، دانه را به لانه اش مى بَرد و آن را در قرارگاه خود فراهم مى آورَد . در روزهاى گرم ، براى سرمايش جمع مى كند و هنگام ورود [ و اقامت در لانه خويش] ، براى زمان بازگشتن ، ذخيره مى كند . روزى اش ضمانت گرديده و در خور نيازش ، روزى داده شده است .
خداى نعمت بخش ، او را فراموش نمى كند و پروردگار پاداش دهنده ، او را از روزى محروم نمى سازد ، گرچه در دل صخره خشك و سنگ سخت باشد . و اگر در بالا و پايين گذرگاه خوراكش و آنچه درون اوست از سراستخوان هاى پهلو و شكمش و چشم و گوشى كه در سرش قرار دارند ، بينديشى ، از آفرينش او شگفت زده مى شوى و از توصيف آن ، به رنج و سختى مى افتى .
بلندمرتبه است آن كه او را بر پاهايش استوار كرد و بر استوانه هاى پيكرش بساخت! در آفرينش او ، هيچ كس شريك خدا نبود ، و هيچ توانمندى وى را در آفرينش آن ، يارى نكرد .
اگر انديشه ات را در راه هاى گوناگون به كار گيرى تا به نهايتِ آن برسى ، برهانْ جز به اين راهنمايى ات نخواهد كرد كه آفريننده مورچه ، همان آفريننده خرما بُن [ با همه بلندى و ستبرى اش] است ، به خاطر دقّتى كه جدا جدا در [ آفرينش ]هر چيز به كار رفته است و تفاوت هاى دقيقى كه در خلقت هر جاندار با جاندار ديگر نهفته است ، و اين كه [ براى خداوند] در كار آفرينش ، ميان اجسام سخت و نرم ، و سنگين و سبك ، و قوى و ضعيف ، هيچ فرقى نيست .