مؤلفه‌های احساس سعادتمندی در احادیث با رویکرد روانشناختی

عباس پسندیده ^۱

محمود گلزاری ^۲

عبدالهادی مسعودی ^۳

چکیده

هدف این نوشتار، آن است که مؤلفه‌های احساس سعادتمندی را بر اساس احادیث مشخص سازد. پرسش این است که سعادت به چه معناست و احساس سعادتمندی از چه مؤلفه‌هایی تشکیل می‌شود. این پژوهش از نوع کتابخانه‌ای است که در آن، با استفاده از روش مفهوم‌شناسی معنای سعادت به دست آمده و سپس با روش تحلیل محتوا و تحلیل عقلانی، سعادت و مفاهیم مرتبط با آن بررسی و مؤلفه‌های تشکیل دهنده احساس سعادتمندی به دست آمدند. نتیجه این بررسی نشان داد که سعادت ترکیبی از خیر و سرور است، و احساس سعادتمندی ترکیبی از احساس رضامندی و نشاط است و در مرتبه بعد، رضامندی خود به مؤلفه‌های جزئی‌تری مانند شکر در خوشایند، صبر بر ناخوشایند، رغبت به طاعت و کراهت از معصیت؛ و نشاط نیز به نشاط مادی و معنوی تحلیل می‌شود.

کلید واژه: سعادت، رضامندی، رغبت به طاعت، کراهت از معصیت، لذت‌ها.

درآمد

هر انسانی به طور فطری طالب سعادت است و هیچ گاه این خواست را نمی‌تواند از خود سلب کند. می‌توان گفت که این حقیقت را همه نظام‌های اخلاقی پذیرفته‌اند
و در آن اتفاق نظر دارند و اختلاف میان نظام‌های گوناگون اخلاقی متوجه تشخیص