3280

الوُصولُ إلَى اللّهِ

۱۶۷۹۱.الإمامُ عليٌّ عليه السلام :الوُصلَةُ باللّهِ في الانقِطاعِ عنِ الناسِ . ^۱

۱۶۷۹۲.عنه عليه السلام :مَن صَبَرَ علَى اللّهِ وَصَلَ إلَيهِ . ^۲

۱۶۷۹۳.عنه عليه السلام :لن تَتَّصِلَ بالخالِقِ حتّى تَنقَطِعَ عنِ الخَلقِ . ^۳

۱۶۷۹۴.عنه عليه السلامـ في المناجاةِ الشَّعبانيّةِ ـ: إلهي هَبْ لي كمالَ الانقِطاعِ إلَيكَ ، و أنِرْ أبصارَ قُلوبِنا بضِياءِ نَظَرِها إلَيكَ ، حتّى تَخرِقَ أبصارُ القُلوبِ حُجُبَ النورِ ، فَتَصِلَ إلى مَعدِنِ العَظَمَةِ . ^۴

۱۶۷۹۵.الإمامُ زينُ العابدينَ عليه السلامـ في مُناجاتِهِ ـ: سبحانَكَ ، ما أضيَقَ الطُّرُقَ على مَن لم تَكُن دَليلَهُ ! و ما أوضَحَ الحَقَّ عِندَ مَن هَدَيتَهُ سَبيلَهُ ! إلهي ، فاسلُكْ بِنا سُبُلَ الوُصولِ إلَيكَ ، و سَيِّرنا في أقرَبِ الطُّرُقِ لِلوُفودِ علَيكَ . ^۵

۱۶۷۹۶.عنه عليه السلامـ أيضا ـ: اللّهُمّ اجعَلني مِن الذينَ جَدُّوا في قَصدِكَ فلم يَنكُلُوا ، و سَلَكوا الطَّريقَ إلَيكَ فلم يَعدِلوا ، و اعتَمَدُوا علَيكَ في الوُصولِ حتّى وَصَلُوا . ^۶

3280

رسيدن به خدا

۱۶۷۹۱.امام على عليه السلام :پيوستن به خدا، در گسستن از مردم است.

۱۶۷۹۲.امام على عليه السلام :هر كه در راه رسيدن به خدا شكيبايى ورزد، به او برسد.

۱۶۷۹۳.امام على عليه السلام :هرگز به آفريننده نپيوندى، مگر آن كه از آفريده ببُرى.

۱۶۷۹۴.امام على عليه السلامـ در مناجات شعبانيه ـگفت : الهى! نعمتِ بريدنِ كامل از همه و رويكردن كامل به خودت را به من ارزانى دار و ديدگان دلهاى ما را به نور نگاهشان به تو، روشن گردان، تا ديدگان دلها، پرده هاى نور را بدَرَند و به معدن عظمت و بزرگى بپيوندند.

۱۶۷۹۵.امام زين العابدين عليه السلامـ در مناجات با خدا ـگفت : پاك و منزّهى تو، چه تنگ است راه ها بر كسى كه تو راهنمايش نباشى! و چه آشكار است [راهِ] حقّ نزد كسى كه تو راه آن را به او نشان دهى! خدايا! ما را در راههاى رسيدن به خودت حركت ده و براى وارد شدن بر خودت، ما را در نزديكترين راهها پيش بر.

۱۶۷۹۶.امام زين العابدين عليه السلامـ نيز در دعا ـگفت : خدايا! مرا از كسانى قرار ده كه در راه راستِ منتهى به تو كوشيدند و عقب ننشستند و راه رسيدن به تو را پيمودند و از آن منحرف نشدند و براى رسيدنْ به تو تكيه كردند، تا آن كه رسيدند.

۱۶۷۸۹.رسولُ اللّهِ صلى الله عليه و آله :قالَ اللّهُ تبارَكَ و تعالى : ......... ما يَتَقَرَّبُ إلَيَّ عَبدِي بمِثلِ أداءِ ما افتَرَضتُ علَيهِ ، و لا يَزالُ عَبدي يَبتَهِلُ إلَيَّ حتّى اُحِبَّهُ، و مَن أحبَبتُهُ كُنتُ لَهُ سَمعا و بَصَرا و يَدا و مَوئلاً ، إن دَعاني أجَبتُهُ ، و إن سَألَني أعطَيتُهُ . ^۱

۱۶۷۹۰.عنه صلى الله عليه و آله :إنّ اللّهَ تعالى يَقولُ : ......... لا يَزالُ عبدي يَتَقرَّبُ إلَيَّ بالنَّوافِلِ حتّى اُحِبَّهُ ، فَأكونَ أنا سَمعَهُ الذي يَسمَعُ بهِ ، و بَصَرَهُ الذي يُبصِرُ بهِ ، و لِسانَهُ الذي يَنطِقُ بهِ ، و قَلبَهُ الذي يَعقِلُ بهِ ، فإذا دَعاني أجَبتُهُ ، و إذا سَألَني أعطَيتُهُ . ^۲

۱۶۷۸۹.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :خداوند تبارك و تعالى فرمود: ......... بنده ام با چيزى چون گزاردن آنچه بر او واجب كرده ام، به من نزديك نشود. بنده ام پيوسته به درگاه من زارى و دعا مى كند، تا آن كه دوستدارش مى شوم و هر كه من دوستش بدارم، گوش و چشم و دست و پناهگاه او باشم. اگر مرا بخواند، پاسخش دهم و اگر از من چيزى بخواهد، به او عطا كنم.

۱۶۷۹۰.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :خداوند متعال مى فرمايد: ......... بنده ام به وسيله نمازهاى نافله پيوسته خود را به من نزديك مى گرداند، تا جايى كه دوستدارش مى شوم. پس من گوش او مى شوم كه بدان بشنود و چشم او مى شوم كه بدان ببيند و زبان او مى شوم كه بدان سخن گويد و قلب او مى شوم كه بدان تعقّل ورزد ، هرگاه مرا بخواند، پاسخش دهم و هر گاه از من چيزى بخواهد، عطايش كنم.