۱۸۳۱۸.عنه عليه السلام :اللِّسانُ سَبُعٌ ، إن خُلِّيَ عَنهُ عَقَرَ . ^۱

۱۸۳۱۹.عنه عليه السلام :اِحذَروا اللِّسانَ ؛ فإنّهُ سَهمٌ يُخطئُ . ^۲

۱۸۳۲۰.الإمامُ زينُ العابدينَ عليه السلام :إنّ لِسانَ ابنِ آدمَ يُشرِفُ كُلَّ يَومٍ على جَوارِحِهِ فيقولُ : كيفَ أصبَحتُم ؟ فيقولونَ : بخَيرٍ إن تَرَكتَنا ! و يقولونَ : اللّهَ اللّهَ فينا ! و يُناشِدونَهُ و يَقولونَ : إنّما نُثابُ بكَ و نُعاقَبُ بكَ . ^۳

۱۸۳۲۱.الإمامُ الصّادقُ عليه السلام :إذا أرادَ اللّهُ بعَبدٍ خِزيا أجرى فَضيحَتَهُ على لِسانِهِ . ^۴

(انظر) اللّسان : باب 3505.

3513

حَبسُ اللِّسانِ

۱۸۳۲۲.رسولُ اللّهِ صلى الله عليه و آله :لا يَعرِفُ عَبدٌ حَقيقَةَ الإيمانِ حتّى يَخزُنَ مِن لِسانِهِ . ^۵

۱۸۳۲۳.الإمامُ عليٌّ عليه السلام :صَلاحُ الإنسانِ في حَبسِ اللِّسانِ . ^۶

۱۸۳۱۸.امام على عليه السلام :زبان درنده اى است كه اگر رها شود، گاز مى گيرد.

۱۸۳۱۹.امام على عليه السلام :از زبان برحذر باشيد؛ زيرا زبان تيرى است كه خطا مى رود.

۱۸۳۲۰.امام زين العابدين عليه السلام :زبان آدميزاد، هر روز به اعضاى او نزديك مى شود و مى گويد: چگونه ايد؟ آنها مى گويند: اگر تو ما را به خود وا گذارى، خوب هستيم . و مى گويند: از خدا بترس و كارى به ما نداشته باش! و او را سوگند مى دهند و مى گويند: ما فقط به واسطه تو پاداش مى يابيم و به واسطه تو كيفر مى بينيم.

۱۸۳۲۱.امام صادق عليه السلام :هرگاه خداوند رسوايى بنده اى را بخواهد، از طريق زبانش او را رسوا مى كند.

3513

حبس كردن زبان

۱۸۳۲۲.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :هيچ بنده اى حقيقت ايمان را نشناسد، تا آن گاه كه زبانش را در كام كشد.

۱۸۳۲۳.امام على عليه السلام :سامان انسان، در حبس كردن زبان است.

۱۸۳۱۳.عنه عليه السلام :كَم مِن دَمٍ سَفَكَهُ فَمٌ ! ^۱

۱۸۳۱۴.عنه عليه السلام :كَم مِن إنسانٍ أهلَكَهُ لِسانٌ ! ^۲

۱۸۳۱۵.عنه عليه السلام :رُبَّ كََلِمَةٍ سَلَبَت نِعمَةً ، فاخزُنْ لِسانَكَ كَما تَخزُنُ ذَهَبَكَ وَ وَرِقَكَ . ^۳

3512

التَّحذيرُ مِن مَزالقِ اللِّسانِ

۱۸۳۱۶.الترغيب و الترهيب عن مُعاذ بنِ جبلٍ :كنتُ مع النبيِّ صلى الله عليه و آله في سَفَرٍ ......... فقلتُ : يا رسولَ اللّه ، أخبِرني بعَمَلٍ يُدخِلُني الجنَّةَ ، و يُباعدُني عنِ النّارِ . قالَ : لقَد سألتَ عَن عَظيمٍ [ ثمَّ أخبَرَهُ صلى الله عليه و آله عمّا سأل عنهُ] ......... ثمَّ قالَ : أ لا اُخبِرُكَ بمِلاكِ ذلكَ كُلِّهِ ؟ قلتُ : بلى يا رسولَ اللّهِ، قالَ : كُفَّ علَيكَ هذا، و أشارَ إلى لِسانِهِ.
قلتُ : يا نَبيَّ اللّهِ، و إنّا لَمُؤاخَذونَ بما نَتكَلَّمُ بهِ ؟ قالَ : ثَكَلَتكَ اُمُّكَ ! و هَل يَكُبُّ النّاسَ في النّارِ على وُجوهِهِم ـ أو قالَ : على مَناخِرِهِم ـ إلاّ حَصائدُ ألسِنَتِهِم ؟ ! ^۴

۱۸۳۱۷.الإمامُ عليٌّ عليه السلام :اِعلَمْ أنّ اللِّسانَ كَلبٌ عَقورٌ ، إن خَلَّيتَهُ عَقَرَ . ^۵

۱۸۳۱۳.امام على عليه السلام :اى بسا خونى كه دهانى آن را ريخته است.

۱۸۳۱۴.امام على عليه السلام :بسى انسان كه زبان به نابوديش افكنده است.

۱۸۳۱۵.امام على عليه السلام :بسا سخنى كه نعمتى را از كف برده است، پس همان گونه كه زر و سيم خود را محافظت مى كنى، زبانت را نيز محافظت كن.

3512

پرهيز از لغزشگاه هاى زبان

۱۸۳۱۶.الترغيب و الترهيبـ به نقل از معاذ بن جبل ـ: در سفرى با پيامبر از حضرتش درباره آنچه كه به بهشت مى برد و از آتش دور مى گرداند، سؤال كردم. حضرت فرمود: سؤال بزرگى كردى. سپس پاسخ سؤال را داد و فرمود : آيا بنياد همه اين ها را به تو خبر ندهم؟ عرض كردم: چرا، اى رسول خدا! پيامبر صلى الله عليه و آله به زبان خود اشاره كرد و فرمود: اين را نگه دار. عرض كردم: اى پيامبر خدا! آيا ما درباره آنچه مى گوييم مؤاخذه مى شويم؟ حضرت فرمود: مادرت به عزايت بنشيند، مگر مردم را چيزى جز دِرَويده هاى زبانشان به رو ـ يا فرمود: به بينى ـ در آتش مى افكند؟

۱۸۳۱۷.امام على عليه السلام :بدان كه زبان سگ گيرنده اى است كه اگر رهايش كنى، گاز مى گيرد.