(انظر) عنوان 219 «السبيل» ، 294 «الصراط». الإمامة العامّة : باب 142.

3544

مَثَلُ النَّبيِّ صلى الله عليه و آله و اُمَّتِهِ و رِسالَتِهِ

۱۸۵۲۸.رسولُ اللّهِ صلى الله عليه و آله :مَثَلي و مَثَلُكُم كَمَثَلِ رجُلٍ أوقَدَ نارا فَجَعلَ الفَراشُ و الجَنادِبُ يَقَعْنَ فيها و هُو يَذُبُّهُنَّ عَنها ، و أنا آخِذٌ بحُجَزِكُم عَنِ النّارِ و أنتُم تَفَلَّتونَ مِن يَدِي . ^۱

۱۸۵۲۹.عنه صلى الله عليه و آله :إنّما مَثَلي و مَثَلُكُم مَثَلُ قَومٍ خافُوا عَدُوّا يأتيهِم فبَعَثوا رجُلاً يَتراءى لَهُم ، فبَينَما هُم كذلكَ أبصَرَ العَدُوَّ فأقبَلَ لِيُنذِرَهُم و خَشِيَ لِيُدرِكَهُم العَدُوُّ ^۲ قَبلَ أن يُنذِرَ قَومَهُ فأهوى بثَوبِهِ ، أيُّها النّاسُ، اُتِيتُم ـ ثلاثَ مرّاتٍ ـ . ^۳

3544

مَثَل پيامبر صلى الله عليه و آله و امّت و رسالت او

۱۸۵۲۸.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :حكايت من و شما، حكايت مردى است كه آتش افروخته و پروانه ها و ملخ ها خود را به درون آن مى اندازند و او آنها را از آتش دور مى كند. من هم كمربندهاى شما را گرفته ام و از آتش دورتان مى كنم و شما از دستان من مى گريزيد [و سوى آتش مى رويد].

۱۸۵۲۹.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :حكايت من و شما، حكايت عدّه اى است كه از هجوم دشمنى به خود مى ترسند و از اين رو، مردى را مى فرستند كه برايشان قراولى دهد و در همين حال، او دشمن را مى بيند و از بيم آن كه مبادا پيش از اين كه نزد افرادش برود و به آنان هشدار دهد، دشمن به آنان دست يابد، با لباس خود، سه بار علامت مى دهد [يعنى]: اى مردم! به شما حمله شده است.

۱۸۵۲۶.عنه صلى الله عليه و آله :ضَرَبَ اللّهُ صِراطا مُستَقيما ، و على جَنبَتَيِ الصِّراطِ سُورانِ فيهِما أبوابٌ مُفَتَّحَةٌ ، و علَى الأبوابِ سُتورٌ مُرخاةٌ ، و على بابِ الصِّراطِ داعٍ يقولُ : يا أيُّها النّاسُ، ادخُلوا الصِّراطَ جَميعا و لا تَتَفرَّقوا ، و داعٍ يَدعو مِن فَوقِ الصِّراطِ ، فإذا أرادَ الإنسانُ أن يَفتَحَ شَيئا مِن تِلكَ الأبوابِ قالَ : وَيحَكَ! لا تَفتَحْهُ، فإنّكَ إن تَفتَحْهُ تَلِجْهُ ؛ فالصِّراطُ الإسلامُ، و السُّورانِ حُدودُ اللّهِ، و الأبوابُ المُفَتّحَةُ مَحارِمُ اللّهِ ، و ذلكَ الدّاعي على رأسِ الصِّراطِ كِتابُ اللّهِ ، و الدّاعي مِن فَوقُ واعِظُ اللّهِ تعالى في قَلبِ كُلِّ مُسلِمٍ . ^۱

۱۸۵۲۷.الدرّ المنثور :خَطَّ رسولُ اللّهِ صلى الله عليه و آله خَطّا بِيَدِهِ، ثُمّ قالَ : هذا سبيلُ اللّهِ مُستَقيما ، ثُمّ خَطَّ خُطوطا عن يَمينِ ذلكَ الخَطِّ و عن شِمالِهِ ثُمّ قالَ : و هذهِ السُّبُلُ لَيسَ مِنها سَبيلٌ إلاّ علَيهِ شَيطانٌ يَدعو إلَيهِ ، ثُمّ قَرأ «و أنَّ هذا صِراطِي مُسْتَقيمَا فَاتَّبِعُوهُ و لا تَتَّبِعُوا السُّبُلَ ......... » . ^۲

۱۸۵۲۶.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :خداوند، راه راستى را مَثَل زده كه در دو طرف آن دو ديوار است، با درهايى گشوده و جلوى درها پرده هايى آويزان است. در مدخل راه، دعوتگرى مى گويد: اى مردم! همگى به راه درآييد و پراكنده نشويد. دعوتگر ديگرى نيز از فراز راه [مردم را به درآمدن در راه] دعوت مى كند. پس هرگاه انسان بخواهد يكى از آن درها را بگشايد، او مى گويد: واى بر تو! آن را باز مكن؛ زيرا اگر بازش كنى وارد آن مى شوى.آن راه، اسلام است، و آن دو ديوار حدود خدا، و درهاى گشوده، محارم خدا و آن دعوتگرِ سر راه، كتاب خدا و آن دعوتگرِ فراز راه، واعظ خداوند متعال است كه در دل هر مسلمانى مى باشد.

۱۸۵۲۷.الدرّ المنثور :رسول خدا صلى الله عليه و آله با دستش خطى كشيد و آن گاه فرمود: اين راه راست خداست. سپس در سمت راست و چپ آن خطوطى رسم كرد و فرمود: بر سر هر يك از اين راهها شيطانى است كه به آن فرامى خواند. حضرت سپس اين آيه را قرائت فرمود: «و اين است راه راست من. پس از آن پيروى كنيد و از راه ها[ى ديگر ]پيروى مكنيد ......... ».