۱۹۴۶۹.عنه عليه السلام :مَن جَمَعَ المالَ لِيَنفَعَ بهِ النّاسَ أطاعُوهُ ، و مَن جَمَعَ لنَفسِهِ أضاعُوهُ . ۱
۱۹۴۷۰.عنه عليه السلام :المالُ يُكرِمُ صاحِبَهُ ما بَذَلَهُ ، و يُهينُهُ ما بَخِلَ بهِ . ۲
۱۹۴۷۱.عنه عليه السلام :المالُ لا يَنفَعُكَ حتّى يُفارِقَكَ . ۳
۱۹۴۷۲.عنه عليه السلام :إنّ إعطاءَ هذا المالِ قُنيَةٌ ، و إنّ إمساكَهُ فِتنَةٌ . ۴
۱۹۴۷۳.عنه عليه السلام :المالُ وَبالٌ على صاحِبهِ إلاّ ما قَدَّمَ مِنهُ . ۵
۱۹۴۷۴.عنه عليه السلام :إنّ إنفاقَ هذا المالِ في طاعَةِ اللّهِ أعظَمُ نِعمَةٍ ، و إنّ إنفاقَهُ في مَعاصيهِ أعظَمُ مِحنَةٍ . ۶
۱۹۴۷۵.عنه عليه السلام :إنّ العَبدَ إذا ماتَ قالَتِ الملائكةُ: ما قَدَّمَ ؟ و قالَ النّاسُ : ما أخَّرَ ؟ فقَدِّموا فَضلاً يَكُن لَكُم ، و لا تُؤخِّروا كَيلا يكونَ حَسرَةً علَيكُم ؛ فإنّ المَحرومَ مَن حُرِمَ خَيرَ مالِهِ ، و المَغبوطَ مَن ثَقَّلَ بالصَّدَقاتِ و الخَيراتِ مَوازينَهُ . ۷
۱۹۴۶۹.امام على عليه السلام :هر كس مال و ثروتى جمع كند تا به وسيله آن به مردم سود رساند، مردم از او فرمان برند و هر كس براى خودش جمع كند، مردم او را ضايع كنند (فرمانش را نبرند يا نابودش كنند).
۱۹۴۷۰.امام على عليه السلام :مال و ثروت، صاحب خود را تا زمانى كه آن را بذل و بخشش كند، گرامى مى گرداند و هرگاه بخل ورزد خوارش مى سازد.
۱۹۴۷۱.امام على عليه السلام :دارايى ، تو را سود نرساند مگر آن گاه كه از تو جدا شود.
۱۹۴۷۲.امام على عليه السلام :راستى كه بخشيدن اين مالْ پس انداز است و نگهداشتن آن فتنه (گرفتارى).
۱۹۴۷۳.امام على عليه السلام :مال و ثروت وبالى است براى صاحبش، مگر آنچه كه [براى آخرتش ]پيش فرستد.
۱۹۴۷۴.امام على عليه السلام :خرج كردن اين مال در راه طاعت خدا بزرگترين نعمت است، و مصرف كردنش در راه معاصى او بزرگترين محنت.
۱۹۴۷۵.امام على عليه السلام :هرگاه بنده بميرد، فرشتگان گويند : چه پيش فرستاد؟ و مردم گويند : چه بر جاى گذاشت؟ پس، زيادى مال خود را پيش فرستيد، تا براى شما باشد و بر جاى نگذاريد تا مايه حسرت شما گردد؛ زيرا محروم كسى است كه از خير و منفعت مال خود محروم بماند و سعادتمند كسى است كه ترازوهاى اعمالش از صدقات و خيرات سنگين شود.
