8

سيد كريم اميرى فيروز كوهى

(1289 ـ 1363 ش)

عالم و شاعر ، متخلص به امير و از سادات فيروزكوهى . در فرح آباد متولد شد . پدرش از رجال اروپا رفته عهد مظفرى و آشنا به تمدن جديد و جد اعلايش امير محمّد حسين خان سردار ، از جمله فاتحين هرات و بانى دبستان خيريّه ايتام در تهران كه به دبستان فيروزكوهى مشهور است ، بود .
امير در هفت سالگى به تهران آمد . پدرش همان سال درگذشت و او تحت تربيت مادر قرار گرفت .
تحصيلات ابتدايى و متوسطه را در تهران در مدارس سيروس ، ثروت ، سلطانى وكالج آمريكايى گذراند . سپس به تحصيل منطق و كلام و حكمت همت گماشت و از محضر استادانى چون آقا شيخ عبدالنبى كجورى ، و آقا سيد حسين مجتهد كاشانى استفاده كرد .
اميرى از دقايق شعر فارسى آگاه بود . و شاعر غزل و قصيده و از شيفتگان صائب بود و به سبك هندى شعر مى سرود . در زبان عربى تبحر داشت و به آن زبان نيز شعر مى سرود .
در تهران درگذشت و در آستانه امامزاده طاهر در صحن حضرت عبدالعظيم مدفون گرديد . از آثار وى:
1 . ترجمه مكاتيب نهج البلاغه ،
2 . ترجمه از نفس المهموم ، حاج شيخ عباس محدث قمى ،
3 . وجيزة فى علم النبى ،
4 . رساله اى فلسفى كه در مجله جاودان خرد چاپ شده ،
5 . ديوان اشعار: در دو جلد كه به همت دخترش دكتر امير بانوى اميرى (مصفا) چاپ شده است ،
6 . تصحيح و مقدمه بر ديوان صائب ،
7 . منظومه عفاف نامه ، در لزوم حجاب ،
8 . احقاق الحق ، در حمايت از شعراى صفوى و دفاع از سبك هندى .

منابع

اختران فروزان رى و تهران .