پل قاجارى حسن آباد

اين پل در 10 كيلومترى جنوب غربى حسن آباد و در مجاورت پل جديد اتوبان، بر روى رودخانه شور واقع گرديده و ظاهراً از ساخته هاى اواخر دوره قاجاريه است كه در دوره پهلوى مرمّت گشته و با افزودن دهانه هايى گسترش يافته است. راه كاروان رو و قديمى تهران، از طريق اين پل به طرف على آباد، منظريه و غرب درياچه قم كشيده مى شد.
پل مزبور به طول 157 متر (با احتساب دو انتهاى آن) و عرض 7/8 متر با 7 دهانه در يك خط مستقيم بر بستر رودخانه شور كشيده شده است. بستر رودخانه در محل برپايى پل سنگ فرش شده كه بقاياى آن امروز در زير چهار دهانه بخش قديم تر پل ديده مى شود. ^۱

3. آثار هنرى و مسكوكات رى

شهرستان رى يكى از مراكز مهم فرهنگى و هنرى گذشته ايران است و مسكوكات و آثار هنرى فراوانى از اين ناحيه كشف و ثبت شده است. آقاى دكتر حسين كريمان تصاوير متعددى را در اين زمينه عرضه داشته است. از جمله تصاوير كاسه ها و كوزه ها و خمره و پيه سوز و مجسّمه و شيشه و كنده كارى در محراب و گچ برى با نقش و نگار متعلق به ادوار پيش و پس از اسلام. برخى از اين تصاوير مستند به كتاب ها هستند و برخى هم مستند به موزه تهران كه خود اين آثار در آنجا نگهدارى مى شوند. ^۲
همچنين شهر رى، پيش از اسلام و بعد از آن، محلّ ضرب نقود بوده و در آنجا بدان جا دينار و درهم سكّه مى زده اند.
جرج مايلز سكه شناس معروف آمريكايى كتابى فراهم آورده به نام تاريخ سكه شناسى رى يا تاريخ رى از لحاظ سكّه شناسى و در آن قريب 279 سكّه را كه ميان سال هاى 21 هجرى تا 733 هجرى در رى ضرب شده و تاكنون به دست آمده شرح داده و مشخصات هر يك را باز گفته و تصوير پاره اى از آنها را نيز در آن كتاب درج كرده است.
سكّه ها از زمان امويان، عباسيان، طاهريان، سامانيان، بوئيان، غزنويان، سلجوقيان و مغولان است. از جمله يكى از اين سكّه ها، سكّه مضروب به فرمان حضرت امام رضا عليه السلام است به هنگام ولايت عهدى، در المحمديه (رى) به سال 202 ه ؛ كه شماره 103 در كتاب تاريخ سكّه شناسى رى است. ^۳