جغرافياى اقتصادى

شهرستان رى يكى از قطب هاى كشاورزى و دامدارى استان تهران است. بازرگانى و صنعت هم در اين شهرستان رونق دارد.

كشاورزى

استان تهران را مى توان از نظر اقليمى به دو ناحيه تقسيم كرد: يكى ناحيه كوهستانى و معتدل كوهستانى و ديگرى ناحيه دشت ها و كوهپايه هاى جنوبى البرز. شهرستان رى در جنوب تهران داراى آب و هواى نيمه صحرايى با بارندگى كم و فصل خشك طولانى است. با اين همه داراى زمين هاى مناسب و مستعدّ كشاورزى است. امّا كمبود آب و شوره زار دو عامل محدود كننده زراعت و دامدارى اين شهرستان بخصوص در نواحى جنوبى آن است.
زمين هاى شهرستان رى از آبرفت هاى سيلابى دامنه جنوبى ارتفاعات البرز مركزى و آبرفت هاى اطراف كوه آراد تشكيل يافته است كه به وسيله قنات ها، مسيل ها و همچنين كانال هايى كه از پايين دست رود كرج منشعب مى شوند مشروب مى شود. ^۱
جهت آبيارى زمين هاى زير كشت و باغات شهرستان رى از چاه هاى ژرف و نيمه ژرف و قنوات استفاده مى گردد. ضمناً براى هدايت آب رودخانه كن به منطقه كم آب فشاپويه كانالى در 2 فاز حفر شده است. ^۲
سطح زير كشت محصولات سالانه و دائمى شهرستان رى در سال زراعى 80 ـ 1379 شمسى بالغ بر 33151 هكتار ـ حدود 7/16% اراضى استان ـ بوده و پس از شهرستان ورامين مقام دوم را در سطح استان تهران داراست. ^۳
شهرستان رى با توليد 61117 تن گندم آبى (حدود 5/31% استان) و جو آبى با توليد 19769 تن (حدود 3/16% استان) و با توليد 53294 تن گوجه فرنگى (حدود 25% استان) پس از شهرستان ورامين مقام دوم را در استان تهران داراست. ^۴
شهرستان رى در توليد ذرت دانه اى با 509 تن (حدود 5/89% استان) و توليد 184935 تن سبزيجات (حدود 42% استان) و توليد ساير نبات علوفه اى (غير از يونجه) با 224605 تن (حدود 8/40% استان) مقام اوّل استان تهران را به خود اختصاص داده است. ^۵
شهرستان رى در توليد هندوانه و يونجه در رتبه سوم، و در توليد پنبه در رتبه چهارم استان تهران قرار دارد. ^۶
شهرستان رى از نظر باغدارى و سطح زير كشت باغات مثمر و غير مثمر غنى نيست و رتبه نُهم از ميان 12 شهرستان استان تهران را داراست. ^۷

پوشش گياهى

شهرستان رى به لحاظ آب و هواى نيمه صحرايى، داراى جنگل طبيعى نيست. و جنگل دشت كاشت آن بالغ بر 387 هكتار است؛ امّا از نظر مرتع نسبتاً غنى است و با 166200 هكتار در ميان 12 شهرستان استان تهران پس از فيروزكوه، ساوجبلاغ، دماوند رتبه چهارم را داراست. ^۱ درختان گز و از گياهانى كه كاربرد دارويى دارند مانند خاكشير، گل گاوزبان، كاسنى، كرچك و پونه در بسيارى نقاط مى رويد. ^۲