امام‏¹ و از گواهان بر اعمال‏² است؛ به آمدن محمد، رسول خدا صلى اللَّه عليه و آله، بشارت داده است؛³ در دنيا و آخرت، آبرومند و از مقرّبان است؛⁴ مصطفى‏⁵ و برگزيده و از صالحان است؛⁶ هر جا بود، با بركت بود ، و پاك و پاكيزه ، و نشانه‏اى براى مردم و رحمتى از جانب خدا ، و نسبت به مادرش نيك‏رفتار ، و از هر گونه آفتى مصون و محفوظ بود⁷ و از كسانى بود كه خداوند به آنها كتاب و حكمت آموخت.⁸
اين ويژگى‏ها ، در واقع، مقامات و فضايل برجسته‏اى است كه خداوند ، عيسى عليه السلام را با آنها توصيف كرده و قدر و منزلت او را نشان داده است . اين صفات، دو دسته اند : يك دسته اكتسابى اند ، مانند عبوديّت و قُرب به حق ، و دسته ديگر، موهبتى الهى شمرده مى‏شوند .
از سوى ديگر ، قرآن، عيسى عليه السلام را از زبان خودش چنين معرفى مى‏كند :
(وَإِذْ قَالَ اللَّهُ يَعِيسَى ابْنَ مَرْيَمَ ءَأَنتَ قُلْتَ لِلنَّاسِ اتَّخِذُونِى وَأُمِّىَ إِلَهَيْنِ مِن دُونِ اللَّهِ قَالَ سُبْحَانَكَ مَا يَكُونُ لِى‏أَنْ أَقُولَ مَا لَيْسَ لِى بِحَقٍ‏ّ إِن كُنتُ قُلْتُهُ فَقَدْ عَلِمْتَهُ تَعْلَمُ مَا فِى نَفْسِى وَلَا أَعْلَمُ مَا فِى نَفْسِكَ إِنَّكَ أَنتَ عَلَّمُ الْغُيُوبِ * مَا قُلْتُ لَهُمْ إِلَّا مَا أَمَرْتَنِى بِهِ أَنِ اعْبُدُوا اللَّهَ رَبِّى وَرَبَّكُمْ وَكُنتُ عَلَيْهِمْ شَهِيدًا مَّادُمْتُ فِيهِمْ فَلَمَّا تَوَفَّيْتَنِى كُنتَ أَنتَ الرَّقِيبَ عَلَيْهِمْ وَأَنتَ عَلَى‏ كُلِ‏ّ شَىْ‏ءٍ شَهِيدٌ * إِن تُعَذِّبْهُمْ فَإِنَّهُمْ عِبَادُكَ وَإِن تَغْفِرْ لَهُمْ فَإِنَّكَ أَنتَ الْعَزِيزُ الْحَكِيمُ .⁹