جدا نشدن قرآن و عترت از یکدیگر

الف) یعنی معارف و هدایت های قرآن، از طریق اهل بیت (ع) قابل استفاده است. بنابراین هر کس برای راه یابی به معارف قرآن از مسیر معارف و آثار اهل بیت (ع) حرکت کند، از آن سرچشمه حظّ وافرخواهد برد؛ ولی در غیر این صورت بهره اندکی از حقیقت نصیبش خواهد شد.
قرآن نیاز به مفسرانی الهی دارد که به منبع فیض الهی وصل هستند و اگر از تفسیر آنان جدا شویم دچار انحراف در عقیده می گردیم و چه بسا همین قرآن موجب گمراهی انسان گردد. به عنوان مثال قرآن می فرماید: خداوند بر عرش خود نشسته است و حکمرانی می کند. گروهی، از این آیات چنین استفاده کرده اند که خداوند جسم دارد و بر تختی می نشیند و خدایی می کند.
ب) نکته دیگر این که در زمان غیبت نیز امام معصوم(ع) حضور دارد و به اصلاح امور امت و ارائه هدایت های لازم در موارد مقتضی می پردازد و غیبت امام عصر(عج) به معنای جدایی عترت از قرآن نیست.