و آواز آنها را بشنوم، نشستنم را طول مىدهم.
امام عليه السلام به او فرمود : «اين كار را نكن».
مرد گفت : به خدا سوگند، با قصد ، اين كار را نمىكنم ؛ بلكه آوازى است كه با گوشم مىشنوم.
امام عليه السلام فرمود : «عجبا از تو! مگر نشنيدهاى كه خداوند متعال مىفرمايد : (همانا گوش و چشم و دل ، از همه اينها بازخواست مىشود)؟».
آن مرد گفت : انگار اين آيه كتاب خداوندعزّ وجلّ را از هيچ عرب و عجمى نشنيده بودم. پس اين عمل خود را ترك مىكنم و از خداى بزرگ، آمرزش مىطلبم .۱
