همانا با كشته شدن حسين ، حرارتى در دل مؤمنان ايجاد مى شود كه هرگز ، سرد نمى گردد .
در روايت ديگرى ، پيامبر صلى الله عليه و آله فرموده است :
إنَّ لِلحُسَينِ فى بَواطِنِ المُؤمِنينَ مَعرِفَةً مَكتومَةً .^۱در نهاد مؤمنان ، شناختى پنهان از حسين ، وجود دارد .
همچنين ، فرموده است :
يا حُسينُ ! اُخرُج ، فَإنَّ اللّهَ قَد شاءَ أن يَراكَ قَتيلاً!^۲اى حسين ! برو كه خداوند ، خواسته است كه تو را كُشته ببيند .
در زيارت امام حسين عليه السلام نيز چنين مى خوانيم :
وَ بَذَلَ مُهجَتَهُ فيكَ لِيَستَنقِذَ عِبادَكَ مِنَ الجَهالَةِ وَ حَيرةِ الضَّلالَةِ .^۳و خون قلبش را بخشيد تا بندگانت را از نادانى و سرگردانى گم راهى ، نجات دهد .
با اين نگاه ، مى توان راز و رمز احكام ويژه اى را كه در مجموعه تعاليم شيعه ، در باره حادثه عاشورا و امام حسين عليه السلام وارد شده ، فهميد و تحليل كرد ، كه عبارت اند از :
1. حِلّيتِ خوردن تربت امام حسين عليه السلام براى استشفا؛ ^۴
2. استحباب سجده بر تربت امام حسين عليه السلام ؛ ^۵