بررسى سیر اربعین‌‏نگارى و جایگاه اربعین امام خمینى(ره) در میان كتب اربعین

مشخصات :

مقطع و رشته تحصیلی : كارشناسى ارشد علوم قرآن و حدیث
مرکز آموزشی : دانشكده الهیات و معارف اسلامى دانشگاه تهران
سال دفاع : 1377

چکیده :

(۳)
بررسى سیر اربعین‏نگارى و جایگاه «اربعین» امام خمینى(ره) در میان كتب اربعین

احمدزاده، سید مصطفى

كارشناسى ارشد علوم قرآن و حدیث
دانشكده الهیات و معارف اسلامى دانشگاه تهران
استاد راهنما: مهدوى‏راد، محمّدعلى
استاد مشاور: حجتى، سید محمدباقر
۱۳۷۷
۱۶۶

این پایان‏نامه به بررسى و تجزیه و تحلیل سیر نگارش كتب «چهل حدیث»، عموماً، و كتاب اربعین امام خمینى(ره) خصوصاً و جایگاه آن در میان كتاب‏هاى اربعین، پرداخته است. علماى اسلام به دلیل عمل به توصیه‏هاى رسول اكرم، از زمان وى تاكنون در جهت حفظ دستاوردهاى علمى و عملى پیامبرصلى الله علیه وآله از هیچ تلاشى فروگذار ننموده‏اند و پیوسته در این راه، زحمات طاقت‏ فرسایى را تحمّل نموده‏اند تا دین حیاتبخش اسلام را در فراز و نشیب‏هاى اعصار مختلف، حفظ نمایند. در طول تاریخ اسلام، نگارش احادیث در شكل‏هاى گوناگون، از جمله تلاش‏هاى بى‏وقفه عالمان و حافظان دین، در جهت حفظ سنّت پیامبر اكرم از دستبرد مخالفان بوده است. بنا بر حدیث مشهورى كه از پیامبرصلى الله علیه وآله نقل شده است: «من حفظ من أمّتى أربعین حدیثاً ممّا یحتاجون إلیه فى أمر دینهم، بعثه‏اللَّه - عزّوجل - یوم القیامة فقیهاً عالماً»، محدّثان و حدیث‏پژوهان به تألیفات ارزنده‏اى در این زمینه پرداخته‏اند و كتبى تحت عناوین: «اربعین حدیثاً»، «الأربعون» و «پژوهش چهل حدیث» به جامعه اسلامى تقدیم نموده‏اند.
نگارنده نیز ضمن معرّفى برخى از این آثار در پژوهش خود، به بررسى در این زمینه پرداخته است. این پژوهش از چهار بخش تشكیل شده است : بخش اوّل، بررسى سیر اربعین‏نگارى، بخش دوم، فهرست نسخه‏هاى خطّى كتب اربعین، بخش سوم، فهرست نسخه‏هاى چاپى كتب اربعین، بخش چهارم، اربعین امام خمینى(ره) و جایگاه آن در میان كتب اربعین.
در بخش اوّل، پس از ارائه بحث‏هایى درباره راز و رمز اعداد در میان ادیان مختلف، به بررسى عدد چهل و جایگاه و موقعیت آن در دین اسلام پرداخته و با استناد به آیات و روایات و تاریخ و فرهنگ اسلام، پرده از راز و رمزهاى نهفته در این عدد كامل، برگرفته است. نگارنده، سپس به تجزیه و تحلیل سندى روایت اربعین روى آورده و پس از اثبات صحّت آن و بحث‏هاى فقه‏ الحدیثى به بررسى سیر اربعین‏نگارى پرداخته و در پایان به دسته‏بندى كتب اربعین اشاره نموده و جهت بررسى‏هاى آمارى، جدول‏هایى را به تصویر كشیده است.
در بخش دوم، با استفاده از كتب مرجع و فهرست‏هاى كتب خطّى و چاپى گوناگون، كتب خطّى اربعین را از سال ۱۸۱ تا ۱۳۹۵ق، به همراه ارائه مشخّصات نسخه‏شناسى، فهرست نموده است. روش گزارش كتب مذكور بر اساس سال نگارش است و در غیر این صورت، مبنا را سال فوت مؤلّف یا كتابت و استنساخ قرارداده است. در پایان بخش دوم، كتب اربعینى كه تاریخ نامعلوم و مؤلّف دارند، در قسمت‏هاى جداگانه فهرست كرده است.
در بخش سوم، كتب چاپى اربعین از سال ۳۰۳ تا ۱۴۱۷ق، بر اساس نگارش و یا درگذشت مؤلّف را منظّم نموده و در پایان، كتب چاپى بدون تاریخ را در قسمت جداگانه‏اى آورده است. در این بخش، اكثر كتب از نزدیك توسط نگارنده مورد بررسى قرار گرفته و اطّلاعات مفیدى درباره ساختار و محتواى هر كتاب، به همراه كتابشناسى آن، ارائه شده است . شایان ذكر است كه در پایان گزارش هر كتاب، جهت ارائه اطّلاعات بیشتر درباره نسخه‏هاى خطّى آن كتاب، ارجاعاتى را نیز ذكر نموده است.
نگارنده در بخش چهارم، كتاب اربعین امام خمینى(ره) را از جنبه‏هاى مختلف ساختارى و محتوایى، مورد بررسى قرارداده و جایگاه آن را در میان كتب اربعین، تبیین كرده است. وى در این بخش، پس از معرّفى كتاب امام(ره) و شیوه نگارش آن، به بحث كلّى درباره احادیثى كه در این مجموعه گِرد آمده، پرداخته و اسناد آن را بررسى نموده است. سپس درباره ترجمه احادیث و سبك خاص امام در ترجمه را مورد بحث قرارداده، به این بیان كه ایشان پس از ترجمه و شرح هر حدیث، لغات مشكل و مهم آن را نیز به صورت جداگانه و با استناد به معجم‏هاى لغت، توضیح داده وبه نكات بلاغى و نحوى كه در توضیح احادیث به كار رفته نیز اشاراتى دارد. نگارنده، یكى از بارزترین ویژگى‏هاى این كتاب را كه حاكى از تبحّر و ژرف‏نگرى نویسنده مى‏انگارد، آوردن بحث‏هاى اصطلاحى و تعاریف علمى در باب تعبیرات و اصطلاحات احادیث مى‏داند. وى در ادامه، یكى دیگر از ویژگى‏هاى اربعین امام را استناد روایات به آیات كریم قرآن مجید بیان مى‏كند و این كار را وظیفه محدّث مى‏داند كه آیات قرآن را محكِ روایات قرار دهد و در پرتو نور كلام الهى، به شرح و بیان روایات بپردازد. از ویژگى‏هاى دیگر اربعین امام از دید نگارنده، جامع و شامل بودنش در ابواب و عناوین مختلف اخلاقى، تربیتى، عرفانى، حِكَمى و فلسفى است، و این‏كه امام (ره)؛ پس از نقل اقوال حكما و عرفا در ذیل احادیث، به نقد و ردّ دیدگاه‏هاى آنان در توضیح بعضى روایات پرداخته و با عبارت: «فقیر گوید» نظر خود را توضیح داده است.

کلیدواژگان :