معناشناسی تسبیح در قرآن با تأکید بر حوزه های معنایی

مشخصات :

استاد راهنما : محمد علی مهدوی راد
استاد مشاور : شعبان نصرتی

مقطع و رشته تحصیلی : کارشناسی ارشد
مرکز آموزشی : دانشگاه قرآن و حدیث
سال دفاع : زمستان 1392

چکیده :

معناشناسی همزمانی، براساس نسبتهای متنی، واژگان مرتبط را تحلیل می کند. نسبتهای راه گشا درمعناشناسی همزمانی تسبیحعبارتند از نسبت صرفی،نحوی ،همنشینی ، جانشینی وتقابل.نسبتهای صرفی ونحوی مشخص کننده انواع مسبّحان-خدا،انسان،ملائکه،حیوانات،گیاهان وموجودات جانداروبی جان-متعلق تسبیح،چگونگی تسبیح مسبّحان،شیوه های تسبیح ،زمانهای تسبیح است.همنشین های تسبیح به همنشین های توصیفی،تأثیرگذاروتأثیرپذیر تقسیم می شود.
همنشین های توصیفی،حمدکه تسبیح راتوصیف می کند واسم رب که تنزیه حق دراسماء راتبیین می کندهمنشین های تأثیرگذار تسبیح،تفقّه،صبر،توکل و...که سبب افزایش تسبیح وقوّت قلب درتسبیح کننده می شودوهمنشین های تأثیرپذیر،آثاروبرکات تسبیح رانمایان می سازد.
جانشین های تسبیح،مصادیق ومعانی نسبی آنرا نمایان می سازندکه بعضی از آنها همپوشانی کامل با تسبیح دارند مانند خشوع ، ذکروعبادت وبرخی همپوشانی نسبی دارند مانندنماز وسجده.
برای فهم درست معنای تسبیح درنسبت مقابلها،مقابلهای تسبیح که مهمترین آنها کبراست که مانع تسبیح می شود.

کلیدواژگان : تسبیح،ذکر،میدان معنایی،نسبت معنایی،جانشین، همنشین، مقابل