نماز حضرت فاطمه(س)

حضرت فاطمه زهرا عليهاالسلام، در خطبه فدكيه، تشريع نماز را دور كردن انسان از كبر و خود بزرگ بينى برشمرده است[۱]. از اين رو، آن حضرت هر گاه در محرابش به نماز و كرنش در برابر عظمت الهى مى ايستاد، با تمام وجود به سوى خداوند روى مى آورد و با احساس عظمت او، لرزه بر اندامش مى افتاد[۲]. حضرت فاطمه عليهاالسلام براى نماز اهميتى دو چندان قائل بود و به نمازهاى واجب بسنده نمى كرد. او نمازهاى متعددى را از پدر بزرگوارش، حضرت رسول اكرم صلى الله عليه و آله[۳]و نيز جبرئيل[۴]فرا گرفت و آنها را در زمان معين خويش، يا به گاه گرفتارى ها و در دشوارى هاى زندگى، مى خواند[۵]. ايشان همچنين گاه تا سپيده صبح به نماز مى ايستاد[۶]و گاه چنان قنوت و دعا و راز و نيازش را با خداوند طولانى مى كرد كه روز هنگام از تاب و توان مى افتاد.[۷]

حضرت فاطمه عليهاالسلام به تعقيبات نماز نيز اهميت مى داد و بر آنها مداومت داشت. يكى از مشهورترين تعقيبات نماز، تسبيحات حضرت زهرا عليهاالسلام است كه نمونه اى جامع از ذكر و عبادت الهى است. تعقيبات ديگر حضرت زهرا، بيشتر به شكل نيايش و مناجات است كه در آنها با يادآورى سختى هايى مانند سكرات جان دادن، به خاك سپارى، حشر و نشر روز قيامت و موضوعاتى از اين قبيل، بندگى و عبوديت انسان را به تصوير مى كشد. بخش هايى از اين مناجات ها، شيدايى حضرت فاطمه عليهاالسلام در برابر شُكوه و زيبايى خداوند سبحان و عشق وى به لقاى پروردگارش را نشان مى دهد. مطالعه اين نيايش ها، در شناسايى شخصيت معنوى فاطمه عليهاالسلام و ترسيم آرمان ها و اهداف والاى او بسيار مؤثر است.