زهد و ساده زيستى حضرت فاطمه(س)

فاطمه، دختر پيامبر خدا(ص) بود كه به ديده باطن، سرور دو جان و به ديده ظاهر فرمانرواى عرب بود. فاطمه مى توانست با بهره گيرى از موقعيت اجتماعى و سياسى پدر و منزلت خانوادگى خود، با ثروتمندترين افراد خاندانش ازدواج كند و در ناز و نعمت به سر برد. او اما به خواستگاران ثروتمند پاسخ نداد و به همسرى مردى در آمد كه تنها دارايى قابل فروشش يك زره و گذران زندگى اش وابسته به شترى بود كه با او آب از چاه مى كشيد. فاطمه با جهيزيه اى به منزل شوهر رفت كه مجموعش به اندازه يك زره مى ارزيد.[۱]او سال ها بسترى داشت كه چيزى جز پوستين نبود و همان را نيز روزها زيراندازى براى خوراندن علف به گوسفندان به كار مى گرفت. فاطمه چندان به جامه بيرونى خويش وصله زد كه سلمان فارسى از وصله هاى دوازده گانه آن به شگفت آمد و از مقايسه آن با پوشش پرنيان و ابريشم دختران قيصر و كسرا، با پيامبر اكرم(ص) سخن گفت.[۲]

فاطمه هيچ گاه به تجمّلات و زيورآلات دنيايى دل نبست. او براى استقبال از پدر و همسرش، پرده اى بر در خانه اش آويخت، اما چون ديد پيامبر اين را نيز خوش ندارد، بلافاصله و بى چون و چرا آن را پايين كشيد و همراه زينت و زيورهاى خود براى پيامبر(ص) فرستاد تا آنها را در راه خدا انفاق كند.[۳]فاطمه همچون ديگر زنان عادى مدينه، خودش همه كارهاى خانه را انجام مى داد و خود را تافته اى جدا بافته نمى ديد. حتى او زمانى كه خدمتكارى گرفت كارهاى خانه را ميان خود و او تقسيم كرد.[۴]