دانش امام رضا(ع)

مدینه در قرن دوم از مراکز علمی جهان اسلام به شمار می رفت. امام رضا(ع) در دوران جوانی و ایامی که پدر بزرگوارشان امامت شیعه را عهده دار بود، در این شهر بزرگ به تدریس فقه می پرداخت و طلاب خوشه چین خرمن دانش ایشان بودند.

مالک بن انس (م۱۷۹ ق)، رئیس یکی از چهار مذهب اهل سنت، در مدینه به تدریس فقه اشتغال داشت و اهل سنت در درسهای وی شرکت می کردند. درست در همین ایام امام رضا(ع) که دوران جوانی خود را می گذراند و هنوز سی سال نداشت مشغول تربیت شاگردان متعدد بودند. این تلاش ارزشمند امام برای عالمان سُنّی بسیار شگفت انگیز می نمود. ذهبی، از دانشمندان پرآوازه اهل سنت، در این باره می نویسد: او (علی بن موسی) در دانش و دین و آقایی دارای جایگاه والایی بود. گفته شده است که او در دوران مالک بن انس فتوا می داد، در حالی که جوان بود.

در مدینه مسجد النبی محل تدریس فقیهان نامدار و مشهور بود. محمد بن عمر واقدی (م۲۰۷ق) یکی دیگر از عالمان اهل سنت است که نتوانسته شگفتی اش را از تدریس امام رضا(ع) در جوانی ابراز نکند. او می نویسد: او (علی بن موسی) در بیست و چند سالگی در مسجد النبی فتوا می داد!

مسلّم است که این جلسات سالها پیش از شهادت امام کاظم(ع) (یعنی پیش از سال ۱۸۳ هجری) برپا می شده است.[۱]