آداب ظاهریِ تلاوت قرآن

انسان ها برای آنچه برایشان اهمّیت فراوانی دارد، احترام ویژه ای قائل هستند. مثلاً برای وطن ـ     که جان خود را فدای آن می کنند ـ   ، هنگام نواخته شدن سرود ملّی کشورشان می ایستند و برخی دست خود را به سینه می گذارند. خواندن قرآن نیز با آن همه عظمت و شکوهمندی، آدابی دارد. در قرآن و روایات برای تلاوت قرآن، دو نوع آداب ظاهری و باطنی بیان شده است. طبق آیات و روایات، برخی از آداب ظاهری برای تلاوت قرآن، چنین است:

ـ طهارت داشتن (وضو، تیمّم و ... بنا بر شرایط)؛

ـ مسواک زدن؛

ـ دعا کردن، پیش و پس از تلاوت آن؛

ـ پناه بردن به خدا با گفتن: اَعوذُ بِاللهِ مِنَ الشَّیطانِ الرَّجیم؛[۱]

ـ خواندن از روی قرآن؛

ـ با اِعرابِ درست خواندن؛

ـ قرائت با ترتیل؛[۲]

ـ قرائت با صدای خوش؛

ـ پرهیز از خواندن به شیوه آوازخوانی عیّاشان؛

ـ تکرار آیه یا آیات؛

ـ تکبیر گفتن در پایان هر سوره ای، از سوره ضحٰی تا پایان قرآن.