535
تحفة الأولياء ج3

۲۲۳۱.على بن ابراهيم ، از پدرش ، از ابن ابى عمير ، از عبدالحميد بن ابى العلاء ، از امام جعفر صادق عليه السلام روايت كرده است كه فرمود :«چون خداى عز و جل خير و خوبى را نسبت به بنده اى اراده فرمايد ، در دلش نقطه و نشانه اى را از نور پديد آورد كه گوش و دلش به جهت آن روشن شود ، تا آنكه به حدّى رسد كه حريص تر گردد از شما بر آن چه در دست هاى شما است . و چون بدى را نسبت به بنده اى اراده نمايد ، در دلش نقطه و نشانه سياهى را پديد آورد كه به جهت آن گوش و دلش تاريك گردد» . و بعد از آن اين آيه را تلاوت فرمود كه : «فَمَنْ يُرِدِ اللّهُ أَنْ يَهْدِيَهُ يَشْرَحْ صَدْرَهُ لِلْاِسْلامِ وَمَنْ يُرِدْ أَنْ يُضَلَّهَ يَجْعَلْ صَدْرَهُ ضَيِّقا حَرَجا كَأَنَّما يَصَّعَّدُ فِى السَّمآءِ»۱ و ترجمه آن در باب مذكور در نظير اين حديث بيان شد .

۲۲۳۲.از او ، از پدرش ، از ابن ابى عمير ، از محمد بن حمران ، از محمد بن مسلم ، از امام جعفر صادق عليه السلام روايت است كه فرمود :«به درستى كه خداى ـ تعالى ـ هرگاه خوبى را به بنده اى اراده كند ...» تا آخر آن چه در آن باب ذكر شد ، با اختلافى در سند . ۲

95 . باب در بيان اينكه خدا دين خويش را عطا نمى فرمايد ، مگر به كسى كه او را دوست دارد

۲۲۳۳.محمد بن يحيى ، از احمد بن محمد بن عيسى ، از ابن فضّال ، از ابن بكير ، از حمزة بن حمران ، از عمر بن حنظله روايت كرده است كه گفت : امام جعفر صادق عليه السلام به من فرمود كه :«اى ابوالصّخر! به درستى كه خداى ـ تعالى ـ دنيا را عطا مى فرمايد به كسى كه دوست مى دارد و به كسى كه دشمن مى دارد ، و اين امر را كه عبارت است از تشيّع ، به كسى عطا نمى فرمايد ، مگر آنكه برگزيده آن جناب باشد از خلقش . به خدا سوگند كه شما بر دين من و دين پدران من ابراهيم و اسماعيل ايد . و مقصود من از پدران خويش ، حضرت على بن الحسين و حضرت محمد بن على نيست ، و هر چند كه اين گروه بر دين اين جماعت باشند» .

۲۲۳۴.حسين بن محمد ، از معلّى بن محمد ، از حسن بن على وشّاء ، از عاصم بن حميد ، از مالك بن اعين جهنى روايت كرده است كه گفت : شنيدم از امام محمد باقر عليه السلام كه مى فرمود :«اى مالك! به درستى كه خدا دنيا را عطا مى كند به آنكه دوست مى دارد و به آنكه دشمن مى دارد ، و دين خويش را عطا نمى فرمايد ، مگر به كسى كه دوست مى دارد» .

1.أنعام، ۱۲۵.

2.و در آنجا مذكور است كه در دلش نشانه اى را از نور پديد آورد و در اينجا مذكور است كه در دلش نشانه سفيدى را پديد آورد . و در اينجا آيه اى كه در حديث سابق است مذكور نيست و در آنجا مذكور است و تفاوتى غير از اين ندارند . و اگر كلينى رضى الله عنه اين دو باب را يك باب مى نمود و اين همه احاديث را مكرّر نمى فرمود بهتر بود . (مترجم)


تحفة الأولياء ج3
534

۲۲۳۱.عَلِيُّ بْنُ إِبْرَاهِيمَ ، عَنْ أَبِيهِ ، عَنِ ابْنِ أَبِي عُمَيْرٍ ، عَنْ عَبْدِ الْحَمِيدِ بْنِ أَبِي الْعَلَاءِ ، عَنْ أَبِي عَبْدِ اللّهِ عليه السلام ، قَالَ :«إِنَّ اللّهَ ـ عَزَّ وَجَلَّ ـ إِذَا أَرَادَ بِعَبْدٍ خَيْراً ، نَكَتَ فِي قَلْبِهِ نُكْتَةً مِنْ نُورٍ ، فَأَضَاءَ لَهَا سَمْعُهُ وَقَلْبُهُ حَتّى يَكُونَ أَحْرَصَ عَلى مَا فِي أَيْدِيكُمْ مِنْكُمْ ؛ وَإِذَا أَرَادَ بِعَبْدٍ سُوءاً ، نَكَتَ فِي قَلْبِهِ نُكْتَةً سَوْدَاءَ ، فَأَظْلَمَ لَهَا سَمْعُهُ وَقَلْبُهُ».
ثُمَّ تَلَا هذِهِ الْايَةَ : « فَمَنْ يُرِدِ اللّهُ أَنْ يَهْدِيَهُ يَشْرَحْ صَدْرَهُ لِلْاءِسْلامِ وَمَنْ يُرِدْ أَنْ يُضِلَّهُ يَجْعَلْ صَدْرَهُ ضَيِّقاً حَرَجاً كَأَنَّما يَصَّعَّدُ فِى السَّماءِ » .

۲۲۳۲.عَنْهُ ، عَنْ أَبِيهِ ، عَنِ ابْنِ أَبِي عُمَيْرٍ ، عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ حُمْرَانَ ، عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ مُسْلِمٍ ، عَنْ أَبِي عَبْدِ اللّهِ عليه السلام ، قَالَ :«إِنَّ اللّهَ ـ عَزَّ وَجَلَّ ـ إِذَا أَرَادَ بِعَبْدٍ خَيْراً ، نَكَتَ فِي قَلْبِهِ نُكْتَةً بَيْضَاءَ ، وَفَتَحَ مَسَامِعَ قَلْبِهِ ، وَوَكَّلَ بِهِ مَلَكاً يُسَدِّدُهُ ؛ وَإِذَا أَرَادَ بِعَبْدٍ سُوءاً ، نَكَتَ فِي قَلْبِهِ نُكْتَةً سَوْدَاءَ ، وَسَدَّ مَسَامِعَ قَلْبِهِ ، وَوَكَّلَ بِهِ شَيْطَاناً يُضِلُّهُ» .

95 ـ بَابُ أَنَّ اللّهَ إِنَّمَا يُعْطِي الدِّينَ مَنْ يُحِبُّهُ

۲۲۳۳.مُحَمَّدُ بْنُ يَحْيى ، عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ عِيسى ، عَنِ ابْنِ فَضَّالٍ ، عَنِ ابْنِ بُكَيْرٍ ، عَنْ حَمْزَةَ بْنِ حُمْرَانَ ، عَنْ عُمَرَ بْنِ حَنْظَلَةَ ، قَالَ :
قَالَ لِي أَبُو عَبْدِ اللّهِ عليه السلام :
«يَا أَبَا الصَّخْرِ ، إِنَّ اللّهَ يُعْطِي الدُّنْيَا مَنْ يُحِبُّ وَ يُبْغِضُ ، وَلَا يُعْطِي هذَا الْأَمْرَ إِلَا صَفْوَتَهُ مِنْ خَلْقِهِ ؛ أَنْتُمْ وَاللّهِ عَلى دِينِي وَدِينِ آبَائِي إِبْرَاهِيمَ وَإِسْمَاعِيلَ ، لَا أَعْنِي عَلِيَّ بْنَ الْحُسَيْنِ ، وَلَا مُحَمَّدَ بْنَ عَلِيٍّ وَإِنْ كَانَ هؤُلَاءِ عَلى دِينِ هؤُلَاءِ» .

۲۲۳۴.الْحُسَيْنُ بْنُ مُحَمَّدٍ ، عَنْ مُعَلَّى بْنِ مُحَمَّدٍ ، عَنِ الْحَسَنِ بْنِ عَلِيٍّ الْوَشَّاءِ ، عَنْ عَاصِمِ بْنِ حُمَيْدٍ ، عَنْ مَالِكِ بْنِ أَعْيَنَ الْجُهَنِيِّ ، قَالَ :
سَمِعْتُ أَبَا جَعْفَرٍ عليه السلام يَقُولُ :
«يَا مَالِكُ ، إِنَّ اللّهَ يُعْطِي الدُّنْيَا مَنْ يُحِبُّ وَيُبْغِضُ ، وَلَا يُعْطِي دِينَهُ إِلَا مَنْ يُحِبُّ» .

  • نام منبع :
    تحفة الأولياء ج3
    سایر پدیدآورندگان :
    تحقیق : مرادی، محمد
    تعداد جلد :
    4
    ناشر :
    دارالحدیث
    محل نشر :
    قم
    تاریخ انتشار :
    1388 ش
    نوبت چاپ :
    اول
تعداد بازدید : 160589
صفحه از 764
پرینت  ارسال به