شرح: ذكرِ «فِي» اين جا به جاى «مِن» بيانيّه، اشارت است به آنچه مذكور شد در شرح حديث پنجمِ اين باب، كه مباحثه ميان هشامان بر سر اين بوده كه: آيا قول به جسم نامعقول تر است، يا قول به صورت؟ و حاصل جواب امام اين است كه: اين گفتگوها لغو است.
الشَّابُّ الْمُوَفَّق بيان شد در شرح حديث سوّمِ باب دهم.
يعنى: روايت است از محمّد بن حكيم، گفت كه: بيان كردم براى امام موسى كاظم عليه السلام سخن هشامِ جواليقى را و آنچه را كه مى گويد در جوانِ خوش اندام و بيان كردم براى او سخن هشام بن حكم را در جسمِ ميان پر، پس گفت كه: به درستى كه اللّه تعالى مانند نمى شود او را چيزى.

[حديث] هشتم

۰.اصل: [عَلِيُّ بْنُ إِبْرَاهِيمَ، عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ عِيسى، عَنْ يُونُسَ ]عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ حَكِيمٍ، قَالَ: وَصَفْتُ لِأَبِي الْحَسَنِ عليه السلام قَوْلَ هِشَامٍ الْجَوَالِيقِيِّ وَمَا يَقُولُ فِي الشَّابِّ الْمُوَفَّقِ، وَوَصَفْتُ لَهُ قَوْلَ هِشَامِ بْنِ الْحَكَمِ، فَقَالَ:«إِنَّ اللّه َ لَا يُشْبِهُهُ شَيْءٌ».