دین‌مداری و دنیاداری در نهج‌البلاغه

نشریه : پژوهش نامه علوی

نویسنده : پديدآورنده : سوسن آل رسول
پديدآورنده : فاطمه مسجدی

سال چهارم / شماره پیاپی 8 / صفحه 1-19

چکیده :

دنیا از جمله مقولاتی است که تفسیر و برداشت‌های مختلفی از آن شده است و دربارۀ بهره‌مندی از آن، دیدگاه‌های افراطی و تفریطی وجود دارد. در مقالۀ حاضر، تحلیلی رابطۀ میان تدین و بهره‌مندی از دنیا با توجه به کلام امیرمؤمنان علی (ع) در نهج‌البلاغه مطالعه و بررسی شده است. آن حضرت (ع) از سویی با بیان ویژگی‌های مذموم دنیا و عواقب دنیاطلبی و از سوی دیگر با تأکید بر استفادۀ صحیح از دنیا، زندگی دنیوی انسان دین‌مدار را در مسیر حیات اخروی او می‌دانند که این همان دنیاداری دین‌مدارانه است. راهکار دستیابی به این زندگی، زهد و شاخصۀ آن ارجحیت دین بر دنیا است.

کلیدواژه‌های مقاله :قرآن؛ نهج‌البلاغه؛ دین‌مداری؛ دنیاداری؛ زهد