قومش بود «وَقَالَ مُوسَى لأَِخِيهِ هَـرُونَ اخْلُفْنِى فِى قَوْمِى» . ۱
4. حديث دار
در روز عشيرة الأقربين كه پيامبر صلى الله عليه و آله خويشان خود را به اسلام فراخواند و تقاضاى يارى كرد، كسى جز على دعوت حضرت را اجابت نكرد و همان جا بود كه در شأن على فرمود: «هذا اخى و وصيى و خليفتى فيكم...». ۲
البته برخى گفته اند: منظور از آن وصايت در اهل بيت پيامبر صلى الله عليه و آله و اداى ديون اوست، چون در آن زمان پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله در هراس بوده و نياز به وصى داشته است، اما وصى خاص نه وصى عام.
اما اين سخن گزاف است، چگونه پيامبر صلى الله عليه و آله از مشركين در هراس بوده، حال آن كه بر فراز كوه هاى مكه آشكارا فرياد توحيد سر مى داده است؟
برخى شبهات و خرافات پيرامون ظهور حضرت مهدى عليه السلام
فصل اول: بررسى انديشه اعتقاد به حضرت مهدى عليه السلام
روايات مربوط به حضرت مهدى عليه السلام در كتاب شريف كافى مورد بيشترين تعرضات قرار گرفته است و راويان و محدثان بزرگ شيعه به وضع و ترويج آن متهم شده اند.
مستشرقين و اعتقاد به مهدى عليه السلام
در مطالعات مستشرقين تفكر اعتقاد به مهدى به عوامل گوناگونى نسبت داده شده و سپس اين تفكر از بنيان مردود، و حتى يك اسطوره دانسته شده است. براى مثال فلوتن اين عقيده را به دليل علاقه شرق به روشنايى و نابودى ظلم و جهل در آينده مى داند و سبب آن را فشار بر شيعه ذكر مى كند. ۳ دونالدسن مى گويد: به احتمال قوى خفقانى كه در زمان امويان بر دولت اسلامى وارد شده و مانع عدل و برابرى شد، از عوامل پيدايش اين تفكر است. ۴
1.سوره اعراف، آيه ۱۴۲.
2.ر.ك: مسند احمد، ج ۱، ص ۱۱۱؛ تاريخ الامم و الملوك، الطبرى، ج ۱، ص ۵۴۳.
3.السيادة العربية و الشيعة و الاسرائيليات فى عهد بنى امية، فان فلوتن، ص ۱۰۷.
4.عقيدة الشيعه، دونالدسن، ص ۲۳۱.
