و كتاب أشربه تا ابواب انبذه (6: 392 به بعد).
و كتاب دواجن (6: 535 به بعد).
بسيار از محاسن بهره گرفته شده است.
3. كتاب حسين بن سعيد، كه به نام نوادر أحمد بن محمد بن عيسى به چاپ رسيده، از اجزاء كتاب هاى سى گانه حسين بن سعيد است. ^۱
كتاب النكاح 5: 415 ـ 416، 423 ـ 424، 426 ـ 427.
كتاب الإيمان و النذور و الكفارات 7: 440، 454 ـ 455.
4. كتاب أبو سعيد عصفرى (اين كتاب در ضمن اصول ستة عشر به چاپ رسيده است).
كتاب الحجة 1: 530/6، 534/17 و 18.
5 . كتاب سليم بن قيس هلالى
كتاب فضل العلم 1: 44/1، 46/1، 62/1.
كتاب الحجة 1: 191/5، 297/1، 529/4، 539/1.
كتاب الإيمان و الكفر 2: 391/1، 414/1.
شيوه اقتباس از مصادر موجود
با مراجعه به مواردى كه صريحا نام مصدر حديث در سلسله سند ذكر شده است در مى يابيم كه مؤلف گاه تغييراتى در هنگام برداشتن احاديث در سلسله سند انجام مى دهد، اين كارها كه در جهت يكدست كردن و انسجام بخشيدن بيشتر صورت گرفته عبارتند از:
1. تبديل عبارات روايتى گوناگون به عنعنه.
قال حدّثنى خ عن. ^۲
حدثنا خ عن (بصائر: 230/5 خ كافى 1: 257/3)