رسول مهربانی در سيره و گفتار

نشریه : ماهنامه معرفت

نویسنده : پديدآورنده : محمد مهدی کریمی نیا

چکیده :

سيره از نظر لغت به معنای سنّت، روش، مذهب، هيأت، حالت، و طريقه می باشد و در اين اصطلاح عبارت است از نوع و سبك رفتار.
مورّخانی كه در احوال پيامبر اكرم(صلي الله عليه وآله) كتاب نوشتند، عنوان تاريخ خود را «سيره النبي» گذاشتند؛ و شايد نخستين رشته تاريخی كه مورد توجّه و نظر مسلمانان قرار گرفت همين «علم السيره» باشد.
قرآن كريم، پيامبر اكرم(صلي الله عليه وآله) را يك اسوه حسنه معرفي مي كند: (لَقَدْ كَانَ لَكُمْ فِي رَسُولِ اللَّهِ أُسْوَةٌ حَسَنَةٌ لِمَن كَانَ يَرْجُو اللَّهَ وَالْيَوْمَ الْآخِرَ وَ ذَكَرَ اللَّهَ كَثِيراً) (احزاب: 21)؛ به تحقيق رسول خدا برای شما نمونه نيكی است، برای هر كس كه اميد به خدا و روز جزا دارد و بسيار ياد خدا می كند.
از نظر اسلام، پيامبر(صلي الله عليه و آله) نمونه ای براي پيروی عملی مي باشد؛ نمونه ای كه روش های عملي او در كليه شئون فردی، اجتماعی، سياسی، فرهنگی و روابط بين الملل قابل دست يابی و پيروی برای مسلمانان است و به دليل آنكه اسلام آخرين دين الهی است، لازم است نمونه ای تمام عيار و قابل پيروی براي همه زمان ها، در تمام شرايط داشته باشد.