امام رضا(ع) - از پدرانش(ع)، از امام على(ع):
سَمِعتُ رسولَ اللّه(ص) یقول: عِدَةُ المؤمِنِ نَذرُ لاکفّارةَ له.
بحارالأنوار ۷۵/۹۶.
وعده مومن نذرى است که کفارهاى (در صورت عهد شکنى) براى آن نیست.
وفاى به عهد، و تعهد نسبت به وعدهها و قراردادها، موضوعى اجتماعى است که بسامانى جامعه و استوارى روابط اجتماعى بدان بستگى دارد. از این رو در دین بر پیمان دارى تاکیدهاى فراوان رفته است. حتى در تعالیم اسلامى آمده است که هرگاه به کودکانتان وعده مىدهید به آن وفا کنید، و بذر پیمان شکنى را در روح آنان نپاشید.
امام رضا(ع) :
انّا اَهلُ بیتٍ نرى ما وعَدنا علَینا دَیناً کما صَنَع رسولُ اللّه(ص).
همان ۷۵/۹۷.
ما خانوادهاى هستیم که وعده خود را دَین (و بدهى) مى دانیم، چنان که پیامبر- که درود و سلام خدا بر او باد - چنین مى کرد
(یعنى وعده را چون دین خود مى دانست).
این بالاترین مرز پیمان دارى است که انسان آن را چون بدهکارى فرض کند و خود را موظف بداند که آن را بپردازد.
