امام رضا(ع)- به روایت از پیامبر(ص):
اَحسنُ النّاس ایماناً اَحسَنُهم
خُلُقاً والطَفُهم باَهلِه، و اَنا اَلطَفُکم باَهلى.
عیون اخبارالرضاع ۲/۳۸.
بهترین مردم در دین باورى، خوش اخلاق ترین و مهربانترین آنان نسبت به همسر خویش است، و من مهربان ترین شما نسبت به همسرم مىباشم.
در قران کریم بیش از ۳۰ بار واژه معروف آمده است، و حدود نیمى از آن درباره نوع رفتار و ضوابط برخورد با زنان است. «واژه «معروف» که در تعالیم دینى بسیار آمده است، و دستور اجتماعى «امر به معروف» نیز بااین واژه تبیین شده است، معنایى ژرفتر و گستردهتر از قانونمندى و عدل گرایى دارد... و همچنین کارهاى ارزشى و اخلاقى و انسانى را نیز در بر مى گیرد؛ یعنى رفتارى افزون بر حق و عدل که نوعى نیکوکارى و شایسته ارزشهاى متعالى انسانى است...»
«معروف نام فراگیرى است براى هر کارى که موجب طاعت خدا و یا نزدیکى به او و نیکى نسبت به مردم باشد، و نام هر کارى است که نیکى و شایستگى آن در قانوع شرع و یا قانون عقل پذیرفته شده است...».[۶]
امام صادق(ع):...
و مَن حَسُن بِرُّه باَهله زادَاللّهُ فى عمرِه.
بحارالأنوار ۱۰۳/۲۲۵.
آن که به خانوادهاش نیکوکارى کند، خداوند بر عمرش مى افزاید. حقوق زن و مرد در اسلام طرفینى است؛ یعنى گرچه مرد باید بیشتر جانب زن را رعایت کند، و آسایش او را بیشتر تأمین نماید، لیکن زن نیز وظیفه دارد به مرد خدمت کند، و توان و نشاط او را در رویارویى با مسائل زندگى در نظر داشته باشد، و از تحصیل خواسته هایى که برآوردن آنها دشوار است بپرهیزد. شوهردارى درست و نیک به اندازهاى اهمیت دارد که پیامبر بزرگوار اسلام آن را جهاد در راه خدا شمرده است.
پیامبر(ص): جهادُ المَرأةِ حُسنُ التبعُّلِ.
همان ۱۸/۱۰۷.
جهاد زن، نیک شوهردارى است.
بنابراین همه حق و حقوقها را به زنان دادن، و تلاشهاى طاقت فرساى مردان در این زندگىهاى توان سوز را نادیده گرفتن کارى ناعادلانه و غیر اسلامى است، و ره آوردى جز تلاشى خانواده و طلاق هاى فراوان ندارد، چنان که امروزه در جامعه ما پیش آمده است، و حتى قانون گذاران نیز از این رسم پیروى مى کنند. به راستى باید مدیران جامعه از هر گونه رفتارهاى عکس العملى خوددارى کنند، و چون در دورانى همواره به زنان ظلم شده در واکنش به آنها قوانینى تصویب کنند که به مردان ظلم شود، و برخى زنان هوسران و بى تعهد را گستاخ سازند، و هر روز دادگاه ها را بیاکنند از زنانى که هرگونه گذشت و سازگارى را کنار گذاشتند، و تقاضاى متلاشى کردن خانواده را دارند.
نویسنده این سطور خود در کتابى به نام «دفاع از حقوق زن» به جانبدارى از زنان پرداخته است، لیکن از زنان هوسران و خانواده برانداز نباید دفاع کرد، و حق را به جانب آنان داد.
