3. شبانى‌

از پيشوايان اهل بيت عليهم السّلام روايتى كه بيانگر رسول خدا صلّى اللّه عليه و اله و سلم در كودكى باشد نقل نشده است. آرى، از امام صادق عليه السّلام حديثى نقل شده كه در خصوص امر شبانى و حكمت آن، عموم پيامبران را شامل مى‌شود. در آن روايت آمده است:

خداوند هرگز پيامبرى برنينگيخت جز آن‌كه او را شبان گوسفندان گرداند تا بدين وسيله اداره امور مردم را بدو بياموزد^۱

چنان‌كه در مورد حكمت كشاورزى و شبانى، از آن حضرت روايت شده كه فرمود:

خداى عزّ و جل از ميان كارها كشاورزى و شبانى را براى پيامبران خود دوست مى‌داشت تا نزولات آسمانى را ناپسند ندارند.^۲

نيز روايت شده كه:

هيچ‌گاه پيامبر خدا اجير كسى نشد.^۳

اين روايت دلالت دارد كه رسول خدا برخلاف ادعاى برخى از تاريخ‌نگاران كه با استناد به حديثى از صحيح بخارى‌^۴ گفته‌اند پيامبر براى مكّيان شبانى مى‌كرده است، حضرت هيچ‌گاه براى مردم مكه در قبال اجرت، شبانى نكرده است.

مراقبت از وجود مقدس پيامبر اكرم صلّى اللّه عليه و اله و سلم آغاز گرديد. وى با جان و مال و موقعيتى كه داشت از همان دوران كودكى حضرت، از وى مراقبت و در دوران زندگى‌اش با دست و زبان، او را يارى مى‌داد تا پيامبر خدا صلّى اللّه عليه و اله و سلم به سن كمال و به مقام نبوّت رسيد و رسالت خويش را آشكار ساخت.^۱

2. نخستين سفر به شام‌

رسم بازرگانان قريش بر اين بود كه هر سال براى تجارت و بازرگانى، به مركز بازرگانى آن زمان، يعنى شام، رهسپار، مى‌شدند. ابو طالب نيز تصميم به انجام اين سفر گرفت، ولى به دليل بيم و ترسى كه از دشوارى سفر و خطرهاى عبور از صحرا بر جان پيامبر داشت، در انديشه همراه بردن آن حضرت نبود، اما از آن‌جا كه شاهد پافشارى برادرزاده خود بود و مى‌ديد هنگام جدايى از عمو، اشك در چشمان مباركش حلقه زده، در لحظه سفر تصميم خود را عوض كرد و اين نخستين سفر رسول خدا صلّى اللّه عليه و اله و سلم به همراهى عمويش به شام تلقى مى‌شد. پيامبر در اين سفر بر وضعيت سفر از طريق صحرا اطلاع حاصل كرد و با راه‌هاى حركت كاروان‌ها آشنا گرديد.

در اين سفر بحيراى راهب، با پيامبر ديدار كرد و نشانه‌هاى آخرين پيامبرى را كه حضرت عيسى عليه السّلام به ظهور وى نويد داده بود، در او مشاهده كرد. زيرا وى به تورات و انجيل و ديگر منابعى كه بر ظهور وجود مقدس پيامبر خاتم مژده داده بود، آشنايى كامل داشت. بحيرا به عموى وى ابو طالب توصيه كرد آن حضرت را به مكّه بازگرداند و براى مراقبت از وجود مبارك وى از سوءقصد يهوديان،^۲ احتياط لازم را به كار ببرد. بدين‌ترتيب، ابو طالب به اتفاق برادرزاده خود رسول خدا صلّى اللّه عليه و اله و سلم به مكّه بازگشت.