عبدالعلی بن جمعه عروسی حویزی(م 1112 ق)

عالم فاضل، فقیه، محدّث، ثقه، اهل ورع، ادیب، شاعر، جامع علوم و فنون[۱] و از محدّثان و مفسّران شیعه؛ او از منطقه حویزه خوزستان بود[۲] و در شیراز سکونت داشت؛ در سال ۱۰۷۳ ق بر کتاب تفسیر او تقریظی نگاشته شده است[۳] و سال وفات وی پس از این تاریخ است؛ هر چند در باره آن اختلاف هایی وجود دارد.

مکانت حدیثی

ملّا علی نقی فراهانی شیرازی را از مشایخ اجازه روایت حویزی یاد کرده اند.[۴] سید نعمت اللّٰه جزایری و شیخ حسین دهدشتی از جمله شاگردان او هستند.[۵] شرح حال نگاران، شخصیت و مقام علمی او را به بزرگی و عظمت ستوده اند.[۶] برخی، او را از گروه اخباری ها می دانند و معتقدند وی، پای بندی بسیاری به احادیث و روایات وارد شده از معصومان(ع) داشته است.[۷]

آثار حدیثی

تفسیر روایی نور الثقلین فی تفسیر القرآن، مشهورترین اثر حویزی است. هدف مؤلّف در نگارش این تفسیر، فراهم آوردن مجموعه ای مدوّن از روایات معصومان(ع) در تفسیر قرآن بوده است.[۸]

[۱] . أمل الآمل: ج۲ ص۱۵۴.

[۲] . روضات الجنّات: ج۴ ص۲۱۸.

[۳] . طبقات اعلام الشیعة: ج۸ ص۳۳۱ و ۳۳۲.

[۴] . خاتمة المستدرک : ج۲ ص۱۵۹.

[۵] . أعیان الشیعة: ج۱۰ ص۲۲۷، تراجم الرجال: ج۱ ص۲۷۲ ش۵۲۰.

[۶] . ریاض العلماء: ج۳ ص۱۴۷، روضات الجنّات: ج۴ ص۲۱۳.

[۷] . ریاض العلماء: همان ، روضات الجنّات: ج۴ ص۲۱۵.

[۸] . الذریعة: ج۲۴ ص۳۶۵، التفسیر و المفسّرون فی ثوبة القشیب: ج۲ ص۳۲۷ و ۳۲۹.