تعدادی از مشاغل نکوهیده در این حدیث شمرده شده است.
الکافی عن إسحاق بن عمّار:
دَخَلتُ عَلی أبی عَبدِ اللّهِ(ع) فَخَبَّرتُهُ أنَّهُ وُلِدَ لی غُلامٌ، فَقالَ: ألا سَمَّیتَهُ مُحَمَّدا؟ قُلتُ: قَد فَعَلتُ، قالَ: فَلا تَضرِب مُحَمَّدا ولا تُسُبَّهُ، جَعَلَهُ اللّهُ قُرَّةَ عَینٍ لَک فی حَیاتِک، وخَلَفَ صِدقٍ مِن بَعدِک.
فَقُلتُ: جُعِلتُ فِداک، فی أی الأَعمالِ أضَعُهُ؟
قالَ: إذا عَدَلتَهُ عَن خَمسَةِ أشیاءَ فَضَعهُ حَیثُ شِئتَ: لا تُسلِمُهُ صَیرَفِیا؛ فَإِنَّ الصَّیرَفِی لا یسلَمُ مِنَ الرِّبا، ولا تُسلِمهُ بَیاعَ الأَکفانِ؛ فَإِنَّ صاحِبَ الأَکفانِ یسُرُّهُ الوَبا إذا کانَ، ولا تُسلِمهُ بَیاعَ الطَّعامِ؛ فَإِنَّهُ لا یسلَمُ مِنَ الاِحتِکارِ، ولا تُسلِمهُ جَزّارا؛ فَإِنَّ الجَزّارَ تُسلَبُ مِنهُ الرَّحمَةُ، ولا تُسلِمهُ نَخّاسا؛ فَإِنَّ رَسولَ اللّهِ(ص) قالَ: «شَرُّ النّاسِ مَن باعَ النّاسَ».[۱]
الکافی ـ به نقل از اسحاق بن عمّار ـ:
خدمت امام صادق(ع) رسیدم و به ایشان گفتم که خداوند، پسری به من عطا کرده است. فرمود: «نامش را محمّد می گذاشتی». گفتم: همین کار را کردم. فرمود: «پس، محمّد را نزن و به او ناسزا مگو. خداوند، او را برایت در زمان حیاتت، نور چشمی و پس از مرگت، جانشین صالحی قرار دهد».
گفتم: فدایت شوم! او را به چه شغلی بگذارم؟
فرمود: «چون از پنج کار بازش داشتی، او را هر جا که خواستی برای کارآموزی بگذار: او را برای کارآموزی به صرّاف مسپار که صرّاف از ربا مصون نیست. وی را نزد کفن فروش مفرست؛ زیرا آمدن وبا کفن فروش را خوشحال می کند. و او را نزد طعام فروش (گندم یا جو) مگذار؛ زیرا وی از احتکار در امان نمی باشد. او را به قصّابش مسپار؛ زیرا رحْم دلی از قصّاب گرفته می شود. او را به برده فروش هم مسپار؛ زیرا پیامبر خدا(ص) فرمود: "بدترینِ انسان ها، کسی است که انسان خرید و فروش کند"».
[۱]. الکافی: ج ۵ ص ۱۱۴ ح ۴، تهذیب الأحکام: ج ۶ ص ۳۶۱ ح ۱۰۳۷، علل الشرائع: ص ۵۳۰ ح ۱،بحارالأنوار: ج ۱۰۳ ص ۷۷ ح ۳، دانشنامه قرآن و حدیث، ج ۱۷، ص ۲۷۴.
