زبان شوخی در کلام معصومان(ع)

نشریه : حدیث پژوهی

نویسنده : پديدآورنده : عاطفه ستودیان
پديدآورنده : سید کاظم طباطبایی
پديدآورنده : سید علی ‌اکبر ربیع‌ نتاج
پديدآورنده : مهدی تقی زاده طبری

سال 1399 / شماره پیاپی 23 / صفحه ۱۹۱-۲۱۲

چکیده :

با توجه به جایگاه مهم شوخی در تعاملات انسانی و نمود آن، شادی، که نیاز ضروری روح آدمی است، واکاوی نحوۀ برخورد پیامبر اکرم(ص) و ائمه(ع) در این باره به‌عنوان اسوه، بسیار حائز اهمیت است. در بررسی‌های اولیه، دو دسته روایت سلبی و ایجابی در این موضوع رخ می‌نماید. در این مقاله در درجۀ اول، چیستی شوخی، سپس جمع‌بندی روایات در این زمینه، شکل‌های وقوع شوخی در کلام معصومان(ع) و اهدافی که آن بزرگواران از شوخی داشتند، مطرح شده است. در این نوشتار بر آنیم تا با جمع‌آوری داده‌ها به روش کتابخانه‌ای و تحلیل ادبی آن داده‌ها، تبیین شایسته‌ای برای این موضوعات ارائه دهیم.

کلیدواژه‌های مقاله :شوخی، زبان شوخی، زبان حدیث، دعابه.