زبان شوخی در کلام معصومان(ع)
سال
1399 / شماره پیاپی
23 /
صفحه
۱۹۱-۲۱۲
چکیده :
با توجه به جایگاه مهم شوخی در تعاملات انسانی و نمود آن، شادی، که نیاز ضروری روح آدمی است، واکاوی نحوۀ برخورد پیامبر اکرم(ص) و ائمه(ع) در این باره بهعنوان اسوه، بسیار حائز اهمیت است. در بررسیهای اولیه، دو دسته روایت سلبی و ایجابی در این موضوع رخ مینماید. در این مقاله در درجۀ اول، چیستی شوخی، سپس جمعبندی روایات در این زمینه، شکلهای وقوع شوخی در کلام معصومان(ع) و اهدافی که آن بزرگواران از شوخی داشتند، مطرح شده است. در این نوشتار بر آنیم تا با جمعآوری دادهها به روش کتابخانهای و تحلیل ادبی آن دادهها، تبیین شایستهای برای این موضوعات ارائه دهیم.
کلیدواژههای مقاله :شوخی، زبان شوخی، زبان حدیث، دعابه.