است.^۱ از پدر و مادر و تاريخ ولادت جابر جعفي اطلاع دقيقي در دست نيست. در روايتي منقول از وي تصريح به جوان بودنش در نخستين ديدار با امام باقر عليه السلام ، در زمان امامت ايشان (94 - 114ق) شده است؛^۲ اما اين گزارش با روايت کردن وي از صحابه‌اي چون جابر بن عبدالله انصاري (م 79ق) و اکابر تابعان سازگار نيست؛ از اين رو، احتمالاً ولادت او در حدود سال 50 بوده است.^۳
او اهل کوفه بود^۴ و به احتمال فراوان در سراسر عمر، جز مدت هيجده سال (بين سال‏هاي 94 تا 114ق) - که براي کسب علم از امام باقر عليه السلام در مدينه اقامت نمود -^۵ در کوفه مي‌‌زيست و در اين شهر نيز درگذشت.^۶
روايات جابر به روشني نشان مي‌‌دهد که وي شيعه امامي بوده و نه تنها علاقه فراواني به اهل بيت عليهم السلام داشته،^۷ بلکه از خلفاي پيش از امام علي عليه السلام و بني اميه نيز تبري جسته است.^۸ و ^۹ بعضي از معاصران سني او به شيعه بودن وي تصريح کرده‌اند.^۱۰ برخي از بزرگان اهل تسنن نيز او را از بزرگ‌ترين علما و رؤساي شيعه معرفي کرده‌اند.^۱۱
جابر بن يزيد جعفي از تابعان بوده^۱۲ و از برخي اصحاب پيامبر صلي الله عليه و آله ، عمدتاً از ابوطُفَيل عامر بن واثِلَه لَيثي^۱۳ و جابر بن عبدالله انصاري^۱۴ روايت کرده است.
او از مشايخ بسياري حديث شنيد، اما بيشتر دانش خويش را از امام باقر عليه السلام در مدينه دريافت کرده است؛ چنان که خود گفته مدت هيجده سال شاگرد آن امام عليه السلام بوده و سپس مدينه را ترک کرده و به کوفه بازگشته است.^۱۵ البته از بعضي گزارش‌ها چنين فهميده مي‌‌شود که او پس از