فضایل و اعمال ماه شعبان در روایات - صفحه 1

قسمتی از خطبه پیامبر اکرم صلى الله عليه و آله در باره ماه شعبان


قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ص وَ قَدْ تَذَاكَرَ أَصْحَابُهُ عِنْدَهُ فَضَائِلَ شَعْبَانَ فَقَالَ شَهْرٌ شَرِيفٌ وَ هُوَ شَهْرِي وَ حَمَلَةُ الْعَرْشِ تُعَظِّمُهُ وَ تَعْرِفُ حَقَّهُ وَ هُوَ شَهْرٌ تُزَادُ فِيهِ أَرْزَاقُ الْمُؤْمِنِينَ كَشَهْرِ رَمَضَانَ وَ تُزَيَّنُ فِيهِ الْجِنَانُ


وَ إِنَّمَا سُمِّيَ شَعْبَانَ لِأَنَّهُ يَتَشَعَّبُ فِيهِ أَرْزَاقُ الْمُؤْمِنِينَ وَ هُوَ شَهْرٌ الْعَمَلُ فِيهِ مُضَاعَفٌ الْحَسَنَةُ بِسَبْعِينَ وَ السَّيِّئَةُ مَحْطُوطَةٌ وَ الذَّنْبُ مَغْفُورٌ وَ الْحَسَنَةُ مَقْبُولَةٌ وَ الْجَبَّارُ جَلَّ جَلَالُهُ يُبَاهِي فِيهِ بِعِبَادِهِ وَ يَنْظُرُ إِلَى صُوَّامِهِ وَ قُوَّامِهِ فَيُبَاهِي بِهِمْ حَمَلَةَ الْعَرْشِ


پيامبر خدا صلى الله عليه و آله در ضمن اينكه اصحابش نزد او فضائل شعبان را مذاكره ميكردند فرمود شعبان‏ ماه شريفى است و ماه منست و حاملان عرش آن را بزرگ شمارند و حق آن را بشناسند و آن ماهى است كه ارزاق مؤمنان براى ماه رمضان در آن بيفزايد و بهشت در آن زيور شود و آن را شعبان نامند براى آنكه ارزاق مؤمنان در آن منشعب گردد آن ماهيست كه حسنه در آن هفتاد برابر باشد و سيئه ملغى گردد و گناه آمرزيده است و حسنه پذيرفته و حضرت جبار جل جلاله در آن ببندگانش نياز و به روزه‏داران و شب‏زنده‏دارانش نگاه كند و بحاملان عرش بدانها ببالد.



فَقَامَ عَلِيُّ بْنُ أَبِي طَالِبٍ ع فَقَالَ بِأَبِي أَنْتَ وَ أُمِّي يَا رَسُولَ اللَّهِ صِفْ لَنَا شَيْئاً مِنْ فَضَائِلِهِ لِنَزْدَادَ رَغْبَةً فِي صِيَامِهِ وَ قِيَامِهِ وَ لِنَجْتَهِدَ لِلْجَلِيلِ عَزَّ وَ جَلَّ فِيهِ


على بن ابى طالب «ع» برخاست و گفت پدرم قربانت و مادرم يا رسول اللَّه برخى از فضائل آن را براى ما وصف كن تا شوق روزه و عبادت آن در ما فزون گردد و براى رب جليل كوشش كنيم در آن



فَقَالَ النَّبِيُّ ص مَنْ صَامَ أَوَّلَ يَوْمٍ مِنْ شَعْبَانَ كَتَبَ اللَّهُ لَهُ سَبْعِينَ حَسَنَةً الْحَسَنَةُ تَعْدِلُ عِبَادَةَ سَنَةٍ وَ مَنْ صَامَ يَوْمَيْنِ مِنْ شَعْبَانَ حُطَّتْ عَنْهُ السَّيِّئَةُ الْمُوبِقَةُ


پيغمبر فرمود هر كه اول روز از شعبان را روزه دارد خدا هفتاد حسنه برايش بنويسد كه برابر عبادت يك سالست


و هر كه دو روزش را روزه دارد سيئه هلاك‏كننده از او بريزد


وَ مَنْ صَامَ ثَلَاثَةَ أَيَّامٍ مِنْ شَعْبَانَ رُفِعَ لَهُ سَبْعُونَ دَرَجَةً فِي الْجِنَانِ مِنْ دُرٍّ وَ يَاقُوتٍ


و هر كه سه روز از ماه شعبان را روزه دارد هفتاد درجه از در و ياقوت در بهشت برايش بالا رود


وَ مَنْ صَامَ أَرْبَعَةَ أَيَّامٍ مِنْ شَعْبَانَ وُسِّعَ عَلَيْهِ فِي الرِّزْقِ


و هر كه چهار روز روزه دارد وسعت رزق يابد


وَ مَنْ صَامَ خَمْسَةَ أَيَّامٍ مِنْ شَعْبَانَ حُبِّبَ إِلَى الْعِبَادِ


و هر كه پنج روز روز دارد محبوب عباد گردد


وَ مَنْ صَامَ سِتَّةَ أَيَّامٍ مِنْ شَعْبَانَ صُرِفَ عَنْهُ سَبْعُونَ لَوْناً مِنَ الْبَلَاءِ


و هر كه شش روز روزه دارد هفتاد رنگ بلاء از او بگردد


وَ مَنْ صَامَ سَبْعَةَ أَيَّامٍ مِنْ شَعْبَانَ عُصِمَ مِنْ إِبْلِيسَ وَ جُنُودِهِ دَهْرَهُ وَ عُمُرَهُ


و هر كه هفت روزه گيرد از ابليس و قشونش تا عمر دارد مصون گردد


وَ مَنْ صَامَ ثَمَانِيَةَ أَيَّامٍ مِنْ شَعْبَانَ لَمْ يَخْرُجْ مِنَ الدُّنْيَا حَتَّى يُسْقَى مِنْ حِيَاضِ الْقُدْسِ


و هر كه هشت روزه بگيرد در شعبان از دنيا نرود تا از حوضهاى قدس بنوشد


وَ مَنْ صَامَ تِسْعَةَ أَيَّامٍ مِنْ شَعْبَانَ عَطَفَ عَلَيْهِ مُنْكَرٌ وَ نَكِيرٌ عِنْدَ مَا يُسَائِلَانِهِ


و هر كه نه روزش را روزه دارد مورد لطف منكر و نكير هنگام سؤال قبر كردد


وَ مَنْ صَامَ عَشَرَةَ أَيَّامٍ مِنْ شَعْبَانَ وَسَّعَ اللَّهُ عَلَيْهِ قَبْرَهُ سَبْعِينَ ذِرَاعاً


و هر كه ده روزه در آن گيرد خدا هفتاد ذراع گورش را وسعت دهد


وَ مَنْ صَامَ أَحَدَ عَشَرَ يَوْماً مِنْ شَعْبَانَ ضُرِبَ عَلَى قَبْرِهِ إِحْدَى عَشْرَةَ مَنَارَةً مِنْ نُورٍ


و هر كه يازده روزش را روزه دارد در گورش يازده چراغ نور برافرازند


وَ مَنْ صَامَ‏اثْنَيْ عَشَرَ يَوْماً مِنْ شَعْبَانَ زَارَهُ فِي قَبْرِهِ كُلَّ يَوْمٍ تِسْعُونَ أَلْفَ مَلَكٍ إِلَى النَّفْخِ فِي الصُّورِ


و هر كه دوازده روز روزه دارد در آن هر روز نود هزار فرشته در گورش بديدن او آيند تا صور بدمد


وَ مَنْ صَامَ ثَلَاثَةَ عَشَرَ يَوْماً مِنْ شَعْبَانَ اسْتَغْفَرَتْ لَهُ مَلَائِكَةُ سَبْعِ سَمَاوَاتٍ


و هر كه سيزده روز از شعبان روزه دارد فرشتگان هفت آسمان برايش آمرزش خواهند


وَ مَنْ صَامَ أَرْبَعَةَ عَشَرَ يَوْماً مِنْ شَعْبَانَ أُلْهِمَتِ الدَّوَابُّ وَ السِّبَاعُ حَتَّى الْحِيتَانُ فِي الْبُحُورِ أَنْ يَسْتَغْفِرُوا لَهُ


و هر كه چهارده روزش را روزه دارد بجانوران و درندگان الهام شود برايش آمرزش جويند تا برسد بماهيان دريا


وَ مَنْ صَامَ خَمْسَةَ عَشَرَ يَوْماً مِنْ شَعْبَانَ نَادَاهُ رَبُّ الْعِزَّةِ وَ عِزَّتِي وَ جَلَالِي لَا أُحْرِقُكَ بِالنَّارِ


و هر كه پانزده روزش را روزه دارد رب العزة او را ندا كند بعزت و جلالم سوگند تو را بآتش نسوزانم


وَ مَنْ صَامَ سِتَّةَ عَشَرَ يَوْماً مِنْ شَعْبَانَ أُطْفِئَ عَنْهُ سَبْعُونَ بَحْراً مِنَ النِّيرَانِ


و هر كه شانزده روزش را روزه دارد هفتاد درياى آتش بر او خاموش گردد


وَ مَنْ صَامَ سَبْعَةَ عَشَرَ يَوْماً مِنْ شَعْبَانَ غُلِّقَتْ عَنْهُ أَبْوَابُ النِّيرَانِ كُلُّهَا


و هر كه هفده روزش را روزه دارد درهاى دوزخ بر او بسته گردد


وَ مَنْ صَامَ ثَمَانِيَةَ عَشَرَ يَوْماً مِنْ شَعْبَانَ فُتِحَتْ لَهُ أَبْوَابُ الْجِنَانِ كُلُّهَا


و هر كه هيجده روزش را روزه دارد همه درهاى بهشت برويش باز شود


وَ مَنْ صَامَ تِسْعَةَ عَشَرَ يَوْماً مِنْ شَعْبَانَ أُعْطِيَ سَبْعِينَ أَلْفَ قَصْرٍ مِنَ الْجِنَانِ مِنْ دُرٍّ وَ يَاقُوتٍ


و هر كه نوزده روزش را روزه دارد هفتاد هزار كاخ بهشت از در و ياقوت باو عطا شود


وَ مَنْ صَامَ عِشْرِينَ يَوْماً مِنْ شَعْبَانَ زُوِّجَ سَبْعِينَ أَلْفَ زَوْجَةٍ مِنَ الْحُورِ الْعِينِ


و هر كه بيست روزش روزه دارد هفتاد هزار حوريه بهشت باو تزويج شود


وَ مَنْ صَامَ أَحَداً وَ عِشْرِينَ يَوْماً مِنْ شَعْبَانَ رَحَّبَتْ بِهِ الْمَلَائِكَةُ وَ مَسَحَتْهُ بِأَجْنِحَتِهَا


و هر كه بيست و يك روزش را روزه دارد فرشتگان باو مرحبا گويند و بالهاى خود را باو بمالند


وَ مَنْ صَامَ اثْنَيْنِ وَ عِشْرِينَ يَوْماً مِنْ شَعْبَانَ كُسِيَ سَبْعِينَ أَلْفَ حُلَّةٍ مِنْ سُنْدُسٍ وَ إِسْتَبْرَقٍ‏


و هر كه بيست و دو روزش را روزه دارد هفتاد حله سندس و استبرق باو بپوشانند


وَ مَنْ صَامَ ثَلَاثَةً وَ عِشْرِينَ يَوْماً مِنْ شَعْبَانَ أُوتِيَ بِدَابَّةٍ مِنْ نُورٍ عِنْدَ خُرُوجِهِ مِنْ قَبْرِهِ فَيَرْكَبُهَا طَيَّاراً إِلَى الْجَنَّةِ


و هر كه بيست و سه روزش را روزه دارد يك وسيله حركت نورى بوى دهند تا از قبرش ببهشت پرواز كند


وَ مَنْ صَامَ أَرْبَعَةً وَ عِشْرِينَ يَوْماً مِنْ شَعْبَانَ شُفِّعَ فِي سَبْعِينَ أَلْفاً مِنْ أَهْلِ التَّوْحِيدِ


و هر كه بيست و چهار روزش را روزه دارد در هفتاد هزار تن از يگانه پرستان شفاعتش پذيرفته گردد


وَ مَنْ صَامَ خَمْسَةً وَ عِشْرِينَ يَوْماً مِنْ شَعْبَانَ أُعْطِيَ بَرَاءَةً مِنَ النِّفَاقِ


و هر كه بيست و پنج روزش را روزه دارد برى از نفاق باشد


وَ مَنْ صَامَ سِتَّةً وَ عِشْرِينَ يَوْماً مِنْ شَعْبَانَ كَتَبَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ لَهُ جَوَازاً عَلَى الصِّرَاطِ


و هر كه بيست و شش روزش را روزه دارد خداى عز و جل گذرنامه از صراط برايش بنويسد


وَ مَنْ صَامَ سَبْعَةً وَ عِشْرِينَ يَوْماً مِنْ شَعْبَانَ كَتَبَ اللَّهُ لَهُ بَرَاءَةً مِنَ النَّارِ


و هر كه بيست و هفت روزش را روزه دارد خدا براءت از دوزخ برايش بنويسد


وَ مَنْ صَامَ ثَمَانِيَةً وَ عِشْرِينَ يَوْماً مِنْ شَعْبَانَ تَهَلَّلَ وَجْهُهُ يَوْمَ الْقِيَامَةِ


و هر كه بيست و هشت روزش را روزه دارد روز قيامت‏ چهره‏اش بدرخشد


وَ مَنْ صَامَ تِسْعَةً وَ عِشْرِينَ يَوْماً مِنْ شَعْبَانَ نَالَ رِضْوَانَ اللَّهِ الْأَكْبَرَ


و هر كه بيست و نه روزش را روزه دارد برضوان اكبر خدا نايل شود


وَ مَنْ صَامَ ثَلَاثِينَ يَوْماً مِنْ شَعْبَانَ نَادَاهُ جَبْرَئِيلُ ع مِنْ قُدَّامِ الْعَرْشِ يَا هَذَا اسْتَأْنِفِ الْعَمَلَ عَمَلًا جَدِيداً غُفِرَ لَكَ مَا مَضَى وَ تَقَدَّمَ مِنْ ذُنُوبِكَ فَالْجَلِيلُ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ لَوْ كَانَ ذُنُوبُكَ عَدَدَ نُجُومِ السَّمَاءِ وَ قَطْرِ الْأَمْطَارِ وَ وَرَقِ الْأَشْجَارِ وَ عَدَدَ الرَّمْلِ وَ الثَّرَى وَ أَيَّامِ الدُّنْيَا لَغَفَرْتُهَا وَ ما ذلِكَ عَلَى اللَّهِ بِعَزِيزٍ بَعْدَ صِيَامِكَ شَهْرِ رمضان [شَعْبَانَ‏]


و هر كه سى روز شعبان را روزه دارد جبرئيل از پيشگاه عرش ندا كند اى فلانى عمل خود را از سر گير كه آنچه از گناهانت گذشته است آمرزيده شد خداى عز و جل فرمايد اگر گناهانت بشماره ستاره‏هاى آسمان و قطره‏هاى باران و برگ درختان و ريگ بيابان و شماره‏هاى ذره‏هاى خاك و ايام دنيا باشد آنها را آمرزيدم و اين براى خدا سخت نيست پس از اينكه ماه رمضان- شعبان را روزه دارى.


امالی للصدوق، ص ۲۲


***


فضایل ماه شعبان


پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : خداوند را در ميان همه آفريده هايش برگزيده هايى است . او از ميان سرزمين ها برگزيده هايى دارد، و از ميان شب ها برگزيده هايى و از ميان روزها برگزيدهايى دارد، و از ميان ماه ها برگزيده هايى دارد، و از ميان بندگانش برگزيدگانى دارد، و از ميان برگزيدگانِ بندگان هم برگزيدگانى .  برگزيده هاى خدا از ميان سرزمين ها، مكّه و مدينه و بيت المقدس هستند؛ برگزيده هاى او از ميان شب ها شب هاى جمعه، شب نيمه شعبان، شب قدر، شب دو عيد فطر و قربان هستند؛ برگزيده هاى او از ميان روزها روزهاى جمعه و عيدها هستند ؛ برگزيده هاى او از ميان ماه ها رجب، شعبان و ماه رمضان هستند؛ برگزيده هاى او از ميان بندگانش، فرزندان آدم هستند؛ و برگزيدگانش از ميان فرزندان آدم، كسانى هستند كه آنان را از روى شناخت، برگزيده است؛ چرا كه خداى متعال، چون آفريدگانش را برگزيد، فرزندان آدم را برگزيد و از ميان آنان عرب را برگزيد و از ميان عرب ، مُضَر را برگزيد و از ميان مُضَر ، قريش را برگزيد و از ميان قريش ، هاشم را برگزيد و از ميان [ بنى ]هاشم ، من و خاندانم را برگزيد .



رسولُ اللّه صلى الله عليه و آله : إنَّ للّهِِ عز و جل خِيارا مِن كُلِّ ما خَلَقَهُ ، فَلَهُ مِنَ البِقاعِ خِيارٌ ، ولَهُ مِنَ اللَّيالي ( خِيارٌ ) ، و( مِنَ ) الأَيّامِ خِيارٌ ، ولَهُ مِنَ الشُّهورِ خِيارٌ ، ولَهُ مِن عِبادِهِ خِيارٌ ، ولَهُ مِن خِيارِهِم خِيارٌ .


فَأَمّا خِيارُهُ مِنَ البِقاعِ فَمَكَّةُ وَالمَدينَةُ وبَيتُ المَقدِسِ . وأمّا خِيارُهُ مِنَ اللَّيالي فَلَيالِي الجُمَعِ ولَيلَةُ النِّصفِ مِن شَعبانَ ولَيلَةُ القَدرِ ولَيلَتَا العيدِ . وأمّا خِيارُهُ مِنَ الأَيّامِ فَأَيّامُ الجُمَعِ وَالأَعيادِ . وأمّا خِيارُهُ مِنَ الشُّهورِ فَرَجَبٌ وشَعبانُ وشَهرُ رَمَضانَ . وأمّا خِيارُهُ مِن عِبادِهِ فَوُلدُ آدَمَ ، وخِيارُهُ مِن وُلدِ آدَمَ مَنِ اختارَهُم عَلى عِلمٍ مِنهُ بِهِم ، فَإِنَّ اللّهَ عز و جل لَمَّا اختارَ خَلقَهُ اختارَ وُلدَ آدَمَ ، ثُمَّ اختارَ مِن وُلدِ آدَمَ العَرَبَ ، ثُمَّ اختارَ مِنَ العَرَبِ مُضَرَ ، ثُمَّ اختارَ مِن مُضَرَ قُرَيشا ، ثُمَّ اختارَ مِن قُرَيشٍ هاشِما ، ثُمَّ اختارَني مِن هاشِمٍ وأهلَ بَيتي كَذلِكَ .


كتاب من لا يحضره الفقيه : ۴ج  ص ۳۷۴ ح ۵۷۶۲


اعمال ماه شعبان


نماز شب اول


هر که شب اول ماه شعبان دو رکعت نماز بگذارد و در هر رکعت، حمد و سی مرتبه قل هوالله احد بخواند و پس از سلام نماز بگوید: «اللَّهُمَّ هَذَا عَهْدِي عِنْدَكَ إِلَى يَوْمِ الْقِيَامَةِ »، از ابلیس و جنودش محافظت شده و خداوند به او پاداش صدیقین را عطا فرماید.


رسولُ اللّه صلى الله عليه و آله : مَنْ صَلَّى أَوَّلَ لَيْلَةٍ مِنْ شَعْبَانَ رَكْعَتَيْنِ يَقْرَأُ فِي كُلِّ رَكْعَةٍ الْحَمْدَ مَرَّةً وَ ثَلَاثِينَ مَرَّةً قُلْ هُوَ اللَّهُ أَحَدٌ فَإِذَا سَلَّمَ قَالَ اللَّهُمَّ هَذَا عَهْدِي عِنْدَكَ إِلَى يَوْمِ الْقِيَامَةِ حُفِظَ مِنْ إِبْلِيسَ وَ جُنُودِهِ وَ أَعْطَاهُ اللَّهُ ثَوَابَ الصِّدِّيقِينَ


اقبال الاعمال ص ۲۹۰


احیای شب نیمه شعبان


پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : هركه شب عيد (فطر و قربان) و شب نيمه شعبان را احيا كند ، در آن روزى كه دلها مى ميرند ، دل او نميرد.


رسولُ اللّه صلى الله عليه و آله :مَن أحيا لَيلةَ العِيدِ ولَيلةَ النِّصفِ مِن شَعبانَ ، لَم يَمُتْ قَلبُهُ يَومَ تَموتُ القُلوبُ.


ثواب الأعمال : ج١ص١٠٢ح٢


امام رضا عليه السلام : امير المؤمنين عليه السلام سه شب را نمى خوابيد : شب بيست و سوم ماه رمضان ، شب عيد فطر و شب نيمه ماه شعبان ؛ در اين شبها ، روزيها تقسيم و مدّت عمر و هر آنچه در آن سال رخ خواهد داد ، تعيين مى شود .


الإمامُ الرِّضا عليه السلام :كانَ أميرُ المؤمنينَ عليه السلام لايَنامُ ثلاثَ ليالٍ : لَيلةَ ثلاثٍ وعِشرِينَ مِن شَهرِ رَمَضانَ ، ولَيلةَ الفِطرِ ، ولَيلةَ النِّصفِ مِن شَعبانَ ، وفيها تُقسَمُ الأرزاقُ والآجالُ وما يَكونُ في السَّنَةِ .


بحارالانوار : ج ٩٧ ص ٨٨ ح ١٥


روزه در ماه شعبان


الإمامُ عليٌّ عليه السلام : صَومُ ثلاثةِ أيّامٍ مِن كُلِّ شَهرٍ أربَعاءُ بَينَ خَميسَينِ وصَومُ شَعبانَ يَذهَبُ بوَسواسِ الصَّدرِ ، وبَلابِلِ القَلبِ.


امام على عليه السلام : روزه گرفتن در سه روز از هر ماه - پنجشنبه اوّل و آخر ماه و چهار شنبه وسط آن و روزه ماه شعبان - وسواس سينه و پريشانى هاى دل را از بين مى برد .


الخصال : ص ٦١٢ ح ١٠


الإمام الرضا عليه‏السلام: مَن صامَ ثَلاثَةَ أيّامٍ مِن شَعبانَ ووَصَلَها بِصِيامِ شَهرِ رَمَضانَ، كَتَبَ اللّهُ لَهُ صَومَ شَهرَينِ مُتَتابِعَينِ.


امام رضا عليه‏السلام: هر كس سه روزِ آخر شعبان را روزه بدارد و آنها را به ماه رمضان متّصل كند، خداوند براى او پاداش روزه دو ماه پياپى را مى‏نويسد.


عيون أخبار الرضا عليه‏السلام : ج ۱ ص ۲۵۵ ح ۶


الامام الصادق علیه السلام : صِيَامُ شَعْبَانَ ذُخْرٌ لِلْعَبْدِ يَوْمَ الْقِيَامَةِ وَ مَا مِنْ عَبْدٍ يُكْثِرُ الصِّيَامَ فِي شَعْبَانَ إِلَّا أَصْلَحَ اللَّهُ لَهُ أَمْرَ مَعِيشَتِهِ وَ كَفَاهُ شَرَّ عَدُوِّهِ وَ إِنَّ أَدْنَى‏ مَا يَكُونُ لِمَنْ يَصُومُ يَوْماً مِنْ شَعْبَانَ أَنْ تَجِبَ لَهُ الْجَنَّةُ


امام صادق «ع» فرمود روزه شعبان ذخيره روز قيامت است بنده‏اى نيست كه در شعبان روزه فراوان دارد جز اينكه خدا كار زندگيش را اصلاح كند و شر دشمن از او بگرداند كمتر ثواب هر كه يك روز از شعبان روزه دارد اينست كه بهشت بر او واجب شود.


امالی صدوق، ص ۱۶


فضائل الأشهر الثلاثة بإسناده عن الحسين بن عليّ عليه السلام : سَمِعتُ أميرَ المُؤمِنينَ عليه السلام يَقولُ :مَن صامَ شَعبانَ مَحَبَّةَ نَبِيِّ اللّهِ صلى الله عليه و آله وتَقَرُّبا إلَى اللّهِ عز و جل ؛ أحَبَّهُ اللّهُ عز و جل ، وقَرَّبَهُ مِن كَرامَتِهِ يَومَ القِيامَةِ ، وأوجَبَ لَهُ الجَنَّةَ .


فضائل الأشهر الثلاثة ـ به سندش ، از امام حسين عليه السلام ـ : شنيدم اميرمؤمنان مى فرمايد : «هر كس ماه شعبان را از سرِ محبّت به پيامبر خدا و تقرّب به خداى عز و جلروزه بدارد ، خداى عز و جلدوستِ او خواهد شد و روز قيامت ، او را به كرامتش نزديك و بهشت را برايش واجب مى كند» .


فضائل الأشهر الثلاثة : ص ۶۱ ح ۴۳



***


پيامبر خدا صلى الله عليه و آله فرمود شعبان ماه منست و ماه رمضان ماه خداى عز و جل هر كه يك روز از ماه مرا روزه دارد من روز قيامت شفيع او باشم و هر كه دو روز از ماه مرا روزه دارد گناهانش آمرزيده گردد و هر كه سه روز از ماه مرا روزه دارد باو گويند كار خود از سر گير


قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ص‏ :شَعْبَانُ شَهْرِي وَ شَهْرُ رَمَضَانَ شَهْرُ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ فَمَنْ صَامَ يَوْماً مِنْ شَهْرِي كُنْتُ شَفِيعَهُ يَوْمَ الْقِيَامَةِ وَ مَنْ صَامَ يَوْمَيْنِ مِنْ شَهْرِي غُفِرَ لَهُ مَا تَقَدَّمَ مِنْ ذَنْبِهِ وَ مَنْ صَامَ ثَلَاثَةَ أَيَّامٍ مِنْ شَهْرِي قِيلَ لَهُ اسْتَأْنِفِ الْعَمَلَ


وسائل ‏الشيعة ج : ۱۰ ص ۴۹۳


***


فضائل الأشهر الثلاثة ـ به نقل از ضحّاك ، از امام على عليه السلام ـ : پيامبر خدا فرمود : «شعبان ، ماه من است و ماه رمضان ، ماه خداست . پس هر كه ماه مرا روزه بدارد ، در روز قيامت ، شفيع او خواهم بود . و هر كس ماه خدا را روزه بدارد ، خداوند در گور ، وحشت او را به اُنس ، تبديل مى كند ؛ تنهايى او را [به اُنس خود ]پيوند مى دهد ؛ و او از گور خويش سفيدرو بيرون مى آيد و نامه عمل را به دست راستش و جاودانگى [در بهشت ]را در دست چپش مى گيرد ، تا آن كه در پيشگاه پروردگارش مى ايستد .  خداوند مى فرمايد : بنده من! .  مى گويد : لبّيك ، سرورم!  مى فرمايد : براى من ، روزه گرفتى؟ .


مى گويد : آرى ، سرورم!


خداوند متعال مى فرمايد : دست بنده ام را بگيريد و نزد پيامبرم ببريد .


او را نزد من مى آورند . من به او مى گويم : ماه مرا روزه گرفتى؟


مى گويد : آرى .


پس مى گويم : من امروز ، تو را شفاعت مى كنم .


پس خداى متعال مى فرمايد : من از حقوق خودم به خاطر بنده ام گذشتم ؛ امّا درباره حقوق مردم : پس هر كه از او درگذرد ، عوض آن بر من است تا آن كه راضى شود » .


پيامبر صلى الله عليه و آله فرمود : «پس ، دست او را مى گيرم و وى را به صراط مى برم . صراط را لغزنده مى يابم ، به گونه اى كه پاى خطاكاران بر آن استوار نمى ماند . [آن جا نيز] دست او را مى گيرم .


مأمور صراط به من مى گويد : اى پيامبر خدا! اين كيست؟


مى گويم : فلانى است ، از امّت من . در دنيا به خاطر رسيدن به شفاعتم ، ماه مرا روزه گرفته است و به خاطر رسيدن به وعده الهى ، ماه خدا را روزه داشته است .


پس با عفو الهى از صراط مى گذرد تا آن كه به درِ دو بهشت مى رسد .


من مى خواهم تا بهشت را براى او بگشايند . رضوان (نگهبان بهشت) مى گويد : ما فرمان يافته ايم كه بهشت را براى تو و براى امّت تو بگشاييم» .


[راوى گويد : سپس امير مؤمنان عليه السلام فرمود :] ماه پيامبر را روزه بگيريد تا شفيع شما باشد و ماه خدا را روزه بگيريد تا از شراب ناب و سر به مُهرِ بهشتى بنوشيد .


فضائل الأشهر الثلاثة عن الضحّاك عن الإمام عليّ عليه السلام : قالَ رَسولُ اللّهِ صلى الله عليه و آله : «شَعبانُ شَهري وشَهرُ رَمَضانَ شَهرُ اللّهِ ؛ فَمَن صامَ شَهري كُنتُ لَهُ شَفيعا يَومَ القِيامَةِ ، ومَن صامَ شَهرَ اللّهِ عز و جل آنَسَ اللّهُ وَحشَتَهُ في قَبرِهِ ، ووَصَلَ وَحدَتَهُ ، وخَرَجَ مِن قَبرِهِ مُبيَضّا وَجهُهُ ، وأخَذَ الكِتابَ بِيَمينِهِ وَالخُلدَ بِيَسارِهِ حَتّى يَقِفَ بَينَ يَدَي رَبِّهِ عز و جل ، فَيَقولُ : عَبدي! فَيَقولُ : لَبَّيكَ سَيِّدي! فَيَقولُ عز و جل : صُمتَ لي؟ فَيَقولُ : نَعَم يا سَيِّدي ، فَيَقولُ ـ تَبارَكَ وتَعالى ـ : خُذوا بِيَدِ عَبدي حَتّى تَأتوا بِهِ نَبِيِّي، فَاُوتى بِهِ ، فَأَقولُ لَهُ : صُمتَ شَهري؟ فَيَقولُ : نَعَم ، فَأَقولُ : أنَا أشفَعُ لَكَ اليَومَ» .


ـ قالَ ـ : «فَيَقولُ اللّهُ ـ تَبارَكَ وتَعالى ـ : أمّا حُقوقي فَقَد تَرَكتُها لِعَبدي ، وأمّا حُقوقُ خَلقي فَمَن عَفا عَنهُ فَعَلَيَّ عِوَضُهُ حَتّى يَرضى» .


قالَ النَّبِيُّ صلى الله عليه و آله : «فَآخُذُ بِيَدِهِ حَتّى أنتَهِيَ بِهِ إلَى الصِّراطِ فَأَجِدُهُ دَحضا مَزلَقا ، لا يَثبُتُ عَلَيه أقدامُ الخاطِئينَ ، فَآخُذُ بِيَدِهِ فَيَقولُ لي صاحِبُ الصِّراطِ : مَن هذا يا رَسولَ اللّهِ؟ فَأَقولُ : هذا فُلانٌ مِن اُمَّتي ، كانَ قَد صامَ بِالدُّنيا شَهرِي ابتِغاءَ شَفاعَتي ، وصامَ شَهرَ رَبِّهِ ابتِغاءَ وَعدِهِ ، فَيَجوزُ الصِّراطَ بِعَفوِ اللّهِ عز و جل حَتّى يَنتَهِيَ إلى بابِ الجَنَّتَينِ ، فَأَستَفتِحُ لَهُ ، فَيَقولُ رِضوانُ : لَكَ اُمِرنا أن نَفتَحَ اليَومَ ولاُِمَّتِكَ» .


قالَ ، ثُمَّ قالَ أميرُ المُؤمِنينَ عليه السلام : صوموا شَهرَ رَسولِ اللّهِ صلى الله عليه و آله يَكُن لَكُم شَفيعا ، وصوموا شَهرَ اللّهِ تَشرَبوا مِنَ الرَّحيقِ المَختومِ .


فضائل الأشهر الثلاثة :  ص ۱۲۴ ح  ۱۳۲ و ص ۶۴ ح ۴۶


***


استغفار در ماه شعبان


امام رضا عليه السلام : هر كس يك روز از ماه شعبان را براى گرفتن ثواب خدا روزه بگيرد ، حتماً به بهشت مى‏رود ، و هر كس در هر روز از ماه شعبان ، هفتاد بار از خدا آمرزش بخواهد ، روز قيامت ، در گروه پيامبر خدا محشور مى‏شود و كرامت خدا بر او واجب مى‏گردد ، و هر كس در ماه شعبان صدقه‏اى دهد ، اگر چه نصف خرمايى باشد ، خداوند ، بدن او را بر آتش ، حرام مى‏گرداند ، و هر كس سه روزِ آخر شعبان را روزه بدارد و آنها را به ماه رمضان متّصل كند ، خداوند براى او روزه دو ماه پياپى مى‏نويسد .


الإمام الرضا عليه السلام :مَن صامَ مِن شَعبانَ يَوماً واحِداً ابتِغاءَ ثَوابِ اللَّهِ ، دَخَلَ الجَنَّةَ ، ومَنِ استَغفَرَ اللَّهَ في كُلِّ يَومٍ مِن شَعبانَ سَبعينَ مَرَّةً ، حُشِرَ يومَ القيامَةِ في زُمرَةِ رَسولِ اللَّهِ صلى اللّه عليه و آله ووَجَبَت لَهُ مِنَ اللَّهِ الكَرامَةُ ، ومَن تَصَدَّقَ في شَعبانَ بِصَدَقَةٍ ولو بِشِقِّ تَمرَةٍ ، حَرَّمَ اللَّهُ جَسَدَهُ عَلَى النّارِ ، مَن صامَ ثَلاثَةَ أيّامٍ مِن شَعبانَ ووَصَلَها من صِيامِ شَهرِ رَمَضانَ ، كَتَبَ اللَّهُ لَهُ صَومَ شَهرَينِ مُتَتابِعَينِ .


الخصال : ص ۵۸۲ ح ۶


***


صدقه در ماه شعبان


امام صادق عليه السّلام فرمود:هركس در شعبان صدقه‌اى بدهد،خداوند آن را پرورش مى‌دهد؛همان‌سان كه كسى از شما كره شتر خود را پرورش مى‌دهد.صدقه‌دهنده در شعبان صدقه‌اش را در رستاخيز همانند كوه احد مى‌نگرد.


عَنِ الصَّادِقِ عليه السّلام أَنَّهُ قَالَ :مَنْ تَصَدَّقَ بِصَدَقَةٍ فِي شَعْبَانَ رَبَّاهَا اللَّهُ جَلَّ وَ عَزَّ لَهُ كَمَا يُرَبِّي أَحَدُكُمْ فَصِيلَهُ حَتَّى يُوَافِيَ الْقِيَامَةَ وَ قَدْ صَارَتْ لَهُ مِثْلَ أُحُدٍ


امالی صدوق ص ۶۲۸


زیارت امام حسین علیه السلام در شب نیمه شعبان


الإقبال ـ به نقل از ابو حمزه ثُمالى ـ : شنيدم كه امام زين العابدين عليه السلام مى فرمايد : «هر كس دوست دارد كه صد و بيست و چهار هزار پيامبر ، با او مصافحه كنند، حسين عليه السلام را شب نيمه شعبان ، زيارت كند كه فرشتگان و روح هاى پيامبران ، از خداوند ، اجازه زيارتش را مى طلبند و او به ايشان ، اجازه مى دهد . پس خوشا به حال كسى كه با آنان ، مصافحه مى كند و آنان هم با او مصافحه مى كنند! در ميان ايشان ، پنج پيامبر اولو العزم هستند : نوح ، ابراهيم ، موسى ، عيسى و محمّد ـ كه درودهاى خدا بر او و همه ايشان باد ـ » .


پرسيدم : چرا آنان را اولو العزم مى نامند ؟


فرمود : «چون آنها به سوى شرق و غرب عالم ، و جِن و اِنس آن ، مبعوث شدند» .


الإقبال عن أبي حمزة الثمالي : سَمِعتُ عَلِيَّ بنَ الحُسَينِ عليهماالسلاميَقولُ : مَن أحَبَّ أن يُصافِحَهُ مِئَةُ ألفِ نَبِيٍّ وأربَعَةٌ وعِشرونَ ألفَ نَبِيٍّ ، فَليَزُرِ الحُسَينَ عليه السلام لَيلَةَ النِّصفِ مِن شَعبانَ ، فَإِنَّ المَلائِكَةَ وأرواحَ النَّبِيّينَ يَستَأذِنونَ اللّهَ في زِيارَتِهِ فَيَأذَنُ لَهُم ، فَطوبى لِمَن صافَحَهُم وصافَحوهُ! مِنهُم خَمسَةٌ اُولُو العَزمِ مِنَ المُرسَلينَ : نوحٌ وإبراهيمُ وموسى وعِيسى ومُحَمَّدٌ صَلَّى اللّهُ عَلَيهِ وعَلَيهِم أجمَعينَ .


قُلتُ : لِمَ سُمّوا اُولِي العَزمِ؟


قالَ : لِأَنَّهُم بُعِثوا إلى شَرقِها وغَربِها وجِنِّها وإنسِها .


الإقبال : ج ۳ ص ۳۳۸


***


امام زين العابدين عليه السلام ـ : هر كس حسين عليه السلام را شب نيمه شعبان ، زيارت كند ، روح بيست و چهار هزار پيامبر ، با او مصافحه مى كنند كه همگى زيارت [ حسين عليه السلام در ] آن شب را از خدا مى طلبند.


عليّ بن الحسين (زين العابدين) عليه السلام : مَن زارَ الحُسَينَ لَيلَةَ النِّصفِ مِن شَعبانَ صافَحَهُ روحُ أربَعَةٍ وعِشرينَ ألفَ نَبِيٍّ ، كُلُّهُم يَسأَلُ اللّهَ زِيارَةَ تِلكَ اللَّيلَةِ.


فضل زيارة الحسين عليه السلام : ص ۷۶ ح ۶۳ .


***


امام باقر عليه السلام ـ : هر كس حسين عليه السلام را در شب نيمه شعبان ، زيارت كند ، گناهانش آمرزيده مى شود و در آن سال ، گناهى بر او نوشته نمى شود تا سال ديگر برسد ، و اگر در سال بعد نيز او را زيارت كند ، باز گناهانش آمرزيده مى شود .


الأمام الباقر عليه السلام : مَن زارَ الحُسَينَ عليه السلام في لَيلَةِ النِّصفِ مِن شَعبانَ غُفِرَت لَهُ ذُنوبُهُ ، ولَم تُكتَب عَلَيهِ سَيِّئَةٌ في سَنَتِهِ حَتّى تَحولَ عَلَيهِ السَّنَةُ، فَإِن زارَهُ فِي السَّنَةِ المُستَقبَلَةِ غُفِرَت لَهُ ذُنوبُهُ.


الأمالي للطوسي : ص ۴۸ ح ۵۹


***


امام صادق عليه السلام ـ : خداوند ، گناهان پيشين و پسينِ زائر حسين عليه السلام در شب نيمه شعبان را مى آمرزد.


الامام الصادق عليه السلام : يَغفِرُ اللّهُ لِزائِرِ الحُسَينِ عليه السلام في نِصفِ شَعبانَ ما تَقَدَّمَ مِن ذَنبِهِ وما تَأَخَّرَ.


الإقبال : ج ۳ ص ۳۴۰


***


امام صادق عليه السلام ـ : هنگامى كه اوّل شعبان مى شود ، منادى اى از زير عرش ، فرياد بر مى آورد : «اى ميهمانان حسين ! شب نيمه شعبان ، از زيارت حسين عليه السلام جا نمانيد كه اگر مى دانستيد چه در آن است ، سال بر شما طولانى مى نمود [ و دير مى گذشت ] تا اين كه نيمه شعبان بيايد» .


الامام الصادق عليه السلام عليه السلام : إذا كانَ أوَّلُ يَومٍ مِن شَعبانَ نادى مُنادٍ مِن تَحتِ العَرشِ :


يا وَفدَ الحُسَينِ ، لا تَخلوا لَيلَةَ النِّصفِ مِن شَعبانَ مِن زِيارَةِ الحُسَينِ عليه السلام ، فَلَو تَعلَمونَ ما فيها لَطالَت عَلَيكُمُ السَّنَةُ حَتّى يَجيءَ النِّصفُ.


الإقبال : ج ۳ ص ۳۳۹


***


امام صادق عليه السلام ـ : هر كس امام حسين عليه السلام را در نيمه شعبان ، زيارت كند ، خداوند عزّ و جلّ هزار حج برايش مى نويسد .


الامام الصادق عليه السلام : مَن زارَ الحُسَينَ عليه السلام فِي النِّصفِ مِن شَعبانَ ، كَتَبَ اللّهُ عَزَّ وجَلَّ لَهُ ألفَ حَجَّةٍ.


مصباح الزائر : ص ۳۱۲


***


امام صادق عليه السلام ـ : هر كس قبر حسين عليه السلام را شب نيمه شعبان و شب عيد فطر و شب عَرَفه ، در يك سال زيارت كند ، خداوند ، برايش هزار حجّ مقبول و هزار عمره پذيرفته مى نويسد و هزار حاجت از حاجت هاى دنيوى و اُخروى اش برآورده مى شود .


الامام الصادق عليه السلام : مَن زارَ قَبرَ الحُسَينِ عليه السلام لَيلَةَ النِّصفِ مِن شَعبانَ ولَيلَةَ الفِطرِ ولَيلَةَ عَرَفَةَ في سَنَةٍ واحِدَةٍ ، كَتَبَ اللّهُ لَهُ ألفَ حَجَّةٍ مَبرورَةٍ ، وألفَ عُمرَةٍ مُتَقَبَّلَةٍ ، وقُضِيَت لَهُ ألفُ حاجَةٍ مِن حَوائِجِ الدُّنيا وَالآخِرَةِ .


تهذيب الأحكام : ج ۶ ص ۵۱ ح ۱۱۹


***


امام صادق عليه السلام ـ : هنگامى كه نيمه شعبان مى رسد ، مُنادى اى از افق بالا ندا مى دهد : «اى زائران قبر حسين! آمرزيده باز گرديد كه پاداشتان ، بر عهده خدايتان و پيامبرتان محمّد ، است» .


الامام الصادق عليه السلام : إذا كانَ النِّصفُ مِن شَعبانَ نادى مُنادٍ مِنَ الاُفُقِ الأَعلى : ألا زائِري قَبرِ الحُسَينِ! اِرجِعوا مَغفورا لَكُم ، وثَوابُكُم عَلى رَبِّكُم ومُحَمَّدٍ نَبِيِّكُم .


الكافي : ج ۴ ص ۵۸۹ ح ۹


***


امام صادق عليه السلام ـ : هر كس ابا عبد اللّه الحسين عليه السلام را در نيمه شعبان ، سه سال پى در پى و بدون فاصله گذاشتن ميان آنها زيارت كند ، گناهانش آمرزيده مى شود .


الامام الصادق عليه السلام: مَن زارَ أبا عَبدِ اللّهِ عليه السلام ثَلاثَ سِنينَ مُتَوالِياتٍ لا فَصلَ فيها فِي النِّصفِ مِن شَعبان ، غُفِرَ لَهُ ذُنوبُهُ .


المزار للمفيد : ص ۴۴ ح ۴


***


الإقبال ـ به نقل از ابو الحسن محمّد بن هارون ، به سندش ـ : از نمازهاى نيمه شعبان كنار قبر سَرورمان ابا عبد اللّه الحسين عليه السلام ، چهار ركعت [ در دو نماز ] است كه در هر ركعت ، پنجاه مرتبه «حمد» و پنجاه مرتبه «قل هواللّه أحد» مى خوانى و اين دو سوره را در ركوع ، ده مرتبه مى گويى و هنگامى نيز كه از ركوع برخاستى ، همين گونه ، و در هر دو سجده و ميان آنها نيز همين كار را مى كنى ، مانند آنچه در نماز تسبيح (نماز جعفر طيّار) مى كنى و پس از آن دو [ نماز دو ركعتى ] ، دعا مى خوانى و مى گويى : «تو خدايى هستى كه . . .» .


الإقبال عن الشيخ أبي الحسن محمّد بن هارون بإسناده : مِن صَلاةِ لَيلَةِ النِّصفِ مِن شَعبانَ عِندَ قَبرِ سَيِّدِنا أبي عَبدِ اللّهِ الحُسَينِ بنِ عَلِيٍّ عليهماالسلام : أربَعُ رَكَعاتٍ تَقرَأُ في كُلِّ رَكعَةٍ فاتِحَةَ الكِتابِ خَمسينَ مَرَّةً، و«قُل هُوَ اللّهُ أحَدٌ» خَمسينَ مَرَّةً، وتَقرَأُهُما فِي الرُّكوعِ عَشرَ مَرّاتٍ، وإذَا استَوَيتَ مِنَ الرُّكوعِ مِثلَ ذلِكَ، وفِي السَّجدَتَينِ وبَينَهُما مِثلَ ذلِكَ، كَما تَفعَلُ في صَلاةِ التَّسبيحِ وتَدعو بَعدَهُما وتَقولُ : أنتَ اللّهُ الَّذي... .



الإقبال : ج ۳ ص ۳۴۷


***


امام صادق عليه السلام ـ : اى يونس ! شب نيمه شعبان ، خداوند ، گناهان پيشين و پسينِ زائران باايمان حسين عليه السلام را مى آمرزد و به آنها گفته مى شود : «عمل را از سر بگيريد» .


گفتم : اين همه ، براى زائر حسين عليه السلام در شب نيمه شعبان است ؟!


فرمود : «اى يونس ! اگر مردم را از همه پاداش زيارت حسين عليه السلام در آن شبْ آگاه كنم ، مردان شجاع ، بر چوبه دار خواهند رفت» .


(۱) يعنى حاضرند در راه زيارت آن شب، جان خود را نيز فدا كنند .


***


الامام الصادق عليه السلام : يا يونُسُ ، لَيلَةَ النِّصفِ مِن شَعبانَ يَغفِرُ اللّهَ لِكُلِّ مَن زارَ الحُسَينَ عليه السلام مِنَ المُؤمِنينَ ما تَقَدَّمَ مِن ذُنوبِهِم وما تَأَخَّرَ ، وقيلَ لَهُم : اِستَقبِلُوا العَمَلَ .


قُلتُ : هذا كُلُّهُ لِمَن زارَ الحُسَينَ عليه السلام فِي النِّصفِ مِن شَعبانَ؟


فَقالَ : يا يونُسُ ، لَو أخبَرتُ النّاسَ بِما فيها لِمَن زارَ الحُسَينَ عليه السلام ، لَقامَت ذُكورُ الرِّجالِ (۱) عَلَى الخَشَبِ .


كامل الزيارات : ص ۳۳۷ ح ۵۶۶ ،


***


المصباح ، كفعمى : امّا زيارت امام حسين عليه السلام در نيمه شعبان . او را در شب و روزِ نيمه آن ، با آنچه به زودى مى گوييم ، زيارت مى كنى . . . .


پس از غسل و اذنِ ورود خواستن و گفتن صد تكبير ، آنچه را از امام صادق عليه السلام روايت شده است ، مى گويى :


ستايش ، ويژه خداى والا و بزرگ است ! سلام بر تو ، اى بنده شايسته و پاك ! گواهى ام بر تو را نزد تو به امانت مى سپارم تا در روز شفاعت كردنت ، مرا به تو نزديك كند . گواهى مى دهم كه تو كُشته شدى و نمُردى ؛ بلكه دل هاى پيروانت ، به اميد زندگى ات ، زنده است و به پرتو نور تو ، طالبان به تو ره نمون مى شوند . گواهى مى دهم كه تو ، نور خاموش ناشده خدايى كه هرگز هم خاموش نخواهد شد ، و تو نشانِ خدايى كه هلاك نشده و هلاك نخواهد شد . گواهى مى دهم كه اين خاك ، خاكِ قبر توست و اين حرم ، حرم توست و اين جا ، جايگاه افتادن پيكرت . به خدا سوگند ، عزيز كننده تو ، خوار نيست ! به خدا سوگند ، ياور تو ، مغلوب نيست ! اين گواهى من نزد تو باشد تا روزى كه قبضِ روحم كنند و نزد تو آورند ، و سلام و رحمت و بركات خدا بر تو باد !


سپس آنچه را از امام هادى عليه السلام روايت شده است ، بگو :


سلام بر تو ، اى ابا عبد اللّه ! سلام بر تو ، اى حجّت خدا در زمينش و گواه او بر خلقش ! سلام بر تو ، اى فرزند پيامبر خدا ! سلام بر تو ، اى فرزند علىّ مرتضى ! سلام بر تو ، اى فرزند فاطمه زهرا ! گواهى مى دهم كه تو ، نماز خواندى و زكات دادى و امر به معروف و نهى از منكر كردى و در راه خدا ، جهاد كردى تا اَجَلت در رسيد . خداوند ، بر زنده و درگذشته تو ، درود فرستد .


آن گاه ، گونه راستت را بر قبر بگذار و بگو :


گواهى مى دهم كه تو ، بر دليلى روشن از سوى خدايت بودى . با اقرار به گناهانم ، نزد تو آمده ام تا نزد خدايت برايم شفاعت كنى ، اى فرزند پيامبر خدا !


پس از آن ، بر يكْ يكِ امامان عليهم السلام ، با اسم ، سلام بده و بگو :


گواهى مى دهم كه شما ، حجّت خدا هستيد . مولاى من ! پيمان و عهد مرا نزد خود بنويس . من آمده ام تا تجديدِ عهد كنم . پس نزد خدايت براى من ، گواهى بده كه تنها تو گواهى .


سپس ، او را با زيارتى كه براى اوّل رجب ذكر شد ، زيارت كن .


آن گاه على اكبر عليه السلام و ديگر شهيدان و عبّاس عليه السلام را با آنچه ـ إن شاء اللّه تعالى ـ در زيارت عرفه ذكر مى كنيم ، زيارت كن .


سپس نزد سرش دو ركعت نماز بخوان و پس از آن ، آنچه را در «زيارت عاشورا» گذشت ، بگو .


المصباح للكفعمي : أمّا زِيارَةُ نِصفِ شَعبانَ وهِيَ لِلحُسَينِ عليه السلام ، فَتَزورُهُ في لَيلَةِ نِصفِهِ ويَومِهِ بِما سَنَذكُرُ ... .


فَتَقولُ ما رُوِيَ عَنِ الصّادِقِ عليه السلام بَعدَ الغُسلِ وَالاِستِئذانِ وَالتَّكبيرِ مِئَةً :


الحَمدُ للّهِِ العَلِيِّ العَظيمِ ، وَالسَّلامُ عَلَيكَ أيُّهَا العَبدُ الصّالِحُ الزَّكِيُّ ، اُودِعُكَ شَهادَةً مِنّي لَكَ تُقَرِّبُني إلَيكَ في يَومِ شَفاعَتِكَ ، أشهَدُ أنَّكَ قُتِلتَ ولَم تَمُت ، بَل بِرَجاءِ حَياتِكَ حَيِيَت قُلوبُ شيعَتِكَ ، وبِضِياءِ نورِكَ اهتَدَى الطّالِبونَ إلَيكَ ، وأشهَدُ أنَّكَ نورُ اللّهِ الَّذي لَم يُطفَأ ولا يُطفَأُ أبَدا ، وأنَّكَ وَجهُ اللّهِ الَّذي لَم يَهلِك ولا يَهلِكُ أبَدا ، وأشهَدُ أنَّ هذِهِ التُّربَةَ تُربَتُكَ وهذَا الحَرَمَ حَرَمُكَ ، وهذَا المَصرَعَ مَصرَعُ بَدَنِكَ ، لا ذَليلٌ وَاللّهِ مُعِزُّكَ ، ولا مَغلوبٌ وَاللّهِ ناصِرُكَ ، هذِهِ شَهادَةٌ لي عِندَكَ إلى يَومِ قَبضِ روحي بِحَضرَتِكَ ، وَالسَّلامُ عَلَيكَ ورَحمَةُ اللّهِ وبَرَكاتُهُ .


ثُمَّ قُل ما رُوِيَ عَنِ الهادي عليه السلام :


السَّلامُ عَلَيكَ يا أبا عَبدِ اللّهِ ! السَّلامُ عَلَيكَ يا حُجَّةَ اللّهِ في أرضِهِ وشاهِدَهُ عَلى خَلقِهِ ، السَّلامُ عَلَيكَ يَابنَ رَسولِ اللّهِ ، السَّلامُ عَلَيكَ يَابنَ عَلِيٍّ المُرتَضى ، السَّلامُ عَلَيكَ يَابنَ فاطِمَةَ الزَّهراءِ ، أشهَدُ أنَّكَ قَد أقَمتَ الصَّلاةَ وآتَيتَ الزَّكاةَ ، وأمَرتَ بِالمَعروفِ ونَهَيتَ عَنِ المُنكَرِ ، وجاهَدتَ في سَبيلِ اللّهِ حَتّى أتاكَ اليَقينُ ، فَصَلَّى اللّهُ عَلَيكَ حَيّا ومَيِّتا .


ثُمَّ ضَع خَدَّكَ الأَيمَنَ عَلَى القَبرِ وقُل :


أشهَدُ أنَّكَ عَلى بَيِّنَةٍ مِن رَبِّكَ ، جِئتُكَ مُقِرّا بِالذُّنوبِ لِتَشفَعَ لي عِندَ رَبِّكَ يَابنَ رَسولِ اللّهِ .


ثُمَّ سَلِّم عَلَى الأَئِمَّةِ عليهم السلام بِأَسمائِهِم واحِدا واحِدا ، وقُل :


أشهَدُ أنَّكُم حُجَّةُ اللّهِ ، فَاكتُب لي يا مَولايَ عِندَكَ ميثاقا وعَهدا ، أنّي أتَيتُكَ اُجَدِّدُ الميثاقَ ، فَاشهَد لي عِندَ رَبِّكَ إنَّكَ أنتَ الشّاهِدُ .


ثُمَّ زُرهُ بِالزِّيارَةِ الَّتي مَرَّ ذِكرُها في أوَّلِ رَجَبٍ .


ثُمَّ زُر عَلِيَّ بنَ الحُسَينِ وَالشُّهَداءَ وَالعَبّاسَ عليه السلام بِما سَنَذكُرُهُ إن شاءَ اللّهُ تَعالى في زِيارَةِ عَرَفَةَ .


ثُمَّ صَلِّ عِندَ رَأَسِهِ رَكعَتَينِ ، وقُل بَعدَهُما ما مَرَّ في زِيارَةِ عاشوراءَ .


المصباح للكفعمي : ص ۶۶۱

صفحه از 2