تاریخ و سیره امام صادق علیه السلام

شناخت‌نامه امام صادق علیه‌السلام، بررسی ویژگی‌های فردی و احوال شخصی امام(ع) بستگان و یاران آن امام(ع)، امامت و معجزات و نیز جایگاه و منزلت ایشان با رویکردی تحلیلی و انتقادی

کتاب «تاریخ و سیره امام صادق علیه السلام»، که به عنوان منبـع درسی برای رشته های تاریخ اسـلام، تاریخ تشـیع و تاریخ اهلبیت(ع) در مقطع کارشناسی ارشد فراهم شده است، با رویکردی تحلیلی و انتقادی، به بررسی ویژگی‌های فردی و احوال شخصی امام صادق علیه‌السلام، بستگان و یاران آن امام(ع)، امامت و معجزات و نیز جایگاه و منزلت ایشان می‌پردازد.

جهان اسلام در دوره امام صادق(ع) با تحولات اجتماعی کلانی روبه‌رو بود. گسترش مرزهای جغرافیای هم‌زمان با آغاز دوره تابعین و سقوط اُمَویان و برآمدن عباسیان و نیز ظهور و بروز گروه‌های فکری و سیاسی متفاوت با افکاری متنوع، عاملیتِ‌ بخشی از این تحولات را برعهده داشت. امام(ع) در چنین شرایطی زیست و با تأسیس مکتبی ماندگار همگان را وامدار خود نمود و الگو بودن خود را اثبات کرد. تحقیق پیش‌رو، شناخت‌نامه امام صادق(ع) را با استفاده از همه ظرفیت‌های پژوهشی و منابع علوم گوناگون با رویکردی تحلیلی و انتقادی مطالعه می‎‌کند و تلاش دارد به ناپیموده‌‏‎هایی در این عرصه بپردازد، جایگاه مباحث و بستر تاریخی اخبار و انعکاس آنها را در زمان‌های بعد بیابد تا شاید‌ به کشف واقعیات این بخش از زندگانی امام(ع) دست‌ یابد و به پیشرفت دانش سیره کمک نماید. با چنین چشم‌اندازی، شناخت‌نامه آن حضرت با هندسه ویژگی‌های فردی و احوال شخصی امام(ع) بستگان و یاران آن امام(ع) امامت و معجزات حضرت و نیز جایگاه و منزلت ایشان، به‌عنوان آغازین بحث‌های تاریخ زندگانی آن حضرت، بررسی می‌شود.

بخشی از پیشگفتار کتاب:

کتاب پیش‌رو زندگانی امام صادق(ع) را به عنوان نمونۀ انسان کامل، معصوم و دارا ی علم غِیب غیراستقلالی و در نتیجه، شایسته برای الگو گرفتن جامعه انسانی و رسیدن به سعادت دنیا و آخرت مطالعه می‌کند، شخصیتی که در یکی از مهم ترین دوره‌های تأثیرگـذار تـاریخی جهـان اسلام، یعنی در فاصله زمانی ۱۴۸−۱۱۴ ق، با تحولاتی کلان در عرصۀ فرهنگ و سیاسـت قـرار گرفته بود ؛ دوره‌ای که مرزهای جغرافیایی اسلام گسترش چشمگیری یافتـه بـود و دامنـۀ خـود را میان مرز چین تا اقیانوس اطلس و اندلس در جنوب غربی اروپـا ، بـا اقـوام، نژادهـا، زبـانهـا و فرهنگ‌های مختلف، پهن کرده بود ؛ امامی کـه خلافـت امویـان و عباسیان را درک کـرده بـود ؛ خلافت امویان با رویکرد عرب‌گرایی، موالی ستیزی،عدالت‌گریزی و خلافت عباسیان با شـعار مردم‌گرایی، ظلم‌ستیزی و دادگری و احیای دین.