امام علی علیه السلام
(النبی ص) كانَ دائِمَ البِشرِ، سَهلَ الخُلُقِ، لَيِّنَ الجانِبِ لَيسَ بِفَظٍّ ولا غَليظٍ ولا صَخَّابٍ ولا فَحَّاشٍ ولا عَيَّابٍ ولا مَزّاحٍ ولا مَدَّاحٍ، يَتَغافَلُ عَمَّا لا يَشتَهي، فَلا يُؤيِسُ مِنهُ، ولا يُخَيِّبُ فيهِ مُؤَمِّليهِ .
(پیامبر اکرم ص) پيوسته،خوش رو و ملايم و خوش برخورد بود .سختگير و خشن، داد و فريادكن و بد زبان نبود. عيبجويى نمى‌كرد. خيلى شوخى نمى‌كرد، و از كسى خيلى تعريف نمى‌نمود. در مقابل آنچه دوست نمى‌داشت، خود را به غفلت مى‌زد و به روى خود نمى‌آورد. كسى از وى نااميد نمى‌شد و آرزومندانش، محروم نمى‌شدند.
عيون أخبار الرضا : ج 1 ص 316 ح 1
مهدويّت در مطالعات يهودى - اسرائيلى
مهدويّت در مطالعات آمريكايى
مهدويّت در مطالعات اروپايى
مهدويّت در نگاشته هاى مستشرقان
اهل سنت و تواتر روایات حضرت مهدی(ع)
روايات مهدوى در منابع روايى اهل سنت
مهدويّت از نگاه اهل سنّت
انتشار علوم اهل بیت(ع) از قم
پیمان امام مهدی(ع) با یاران خود
منجى در اديان چينى
منجى در آيين بودا
منجى در آيين زرتشت
منجى در آيين هندو
تشابه پيشگويى هاى عهدين ومنابع اسلامى
