امام رضا علیه السلام
لا يَكونُ ما تَمُدّونَ إلَيهِ أعناقَكُم حَتّى تُمَيَّزوا وتُمَحَّصوا، فَلا يَبقَى مِنكُم إلاَّ القَليلُ، ثُمَّ قَرأَ «الم * أَحَسِبَ النَّاسُ أَن يُتْرَكُوا أَن يَقُولُوا ءَامَنَّا وَ هُمْ لاَ يُفْتَنُونَ» .
«آنچه به سويش گردن مىكشيد [و منتظرش هستيد]، واقع نخواهد شد تا آن كه غربال و تصفيه شويد، چنان كه از شما جز اندكى باقى نمىماند» و سپس اين آيه را خواند: «الف، لام، ميم. آيا مردم پنداشتند كه تا گفتند ايمان آورديم، رها مىشوند و مورد آزمايش قرار نمىگيرند؟».
الإرشاد : ج2 ص375
زندگانی تحلیلی امام علی(ع) و پیشینه صدور نهج البلاغه
مدخل، مقدمه ای برای ورود به بخش الهیات تجرید
الگوی اسلامی ارتباطات همسایگی در زندگی شهری
جریان شناسی مطالعات حدیثی معاصر
مشکل الحدیث
قواعد رجالی
جایگاه حدیث در علوم مختلف
رایانه و فضای مجازی
آشنایی با صحیفه سجادیه ادعیه و زیارات ماثوره