از یک طرف این همه سفارش به دعا شده و از طرف دیگر وقتی ملائکه از حضرت ابراهیم خواستند که دعا کند گفت: خدا مرا می بیند. این تناقض چگونه قابل حل است؟

دعایی منسوب به پیامبر است که گفته شده با خواندن آن در ماه صفر از بلا دور و حاجت روا باشید و هر کس مردم را از این دعا با خبر کند در گرفتاری اش گشایش پیدا می شود. دعا چنین است: سبحان الله یا فارج الهمّ و یا کاشف الغمّ فرّج همّی و یسّر امری و ارحم ضعفی و قلة حیلتی و ارزقنی من حیث لااحتسب یا رب العالمین. آیا چنین چیزی درست است؟

اگر قرار باشد غیبت امام زمان(عج) به دلیل حکمت های خاص الهی باشد، دعا کردن ما برای فرج چه خاصیتی دارد؟

دعاها و ختم ها و بعضی استخارات که در کتابهایی غیر از مفاتیح الجنان می باشد صحیح است یا خیر؟

آیا «باقیات الصالحات» مندرج در مفاتیح الجنان معتبر است؟

منشأ دعاها چیست و از چه کسانی صادر شده است؟

چرا دعاهای ما مستجاب نمی شود؟

چرا به درگاه خداوند دعا و استغاثه می کنیم؟

چرا این همه به استغفار سفارش شده است؟

در کتاب نفحات اللاهوت فی لعن الجبت و الطاغوت تألیف محقق ثانی، ص 173 دعای صنمی قریش نقل شده. آیا این دعا معتبر است؟

آیا دعاها معتبرند؟

چه مکان هایی برای دعا و مناجات با خداوند متعال توصیه شده است؟

آیا همه دعاهای مفاتیح الجنان صحیح است؟

چه عواملی در استجابت دعا نقش دارند؟