امام علی علیه السلام
اللّهَ سُبحانَهُ جَعَلَ رُسُلَه اُولِي قُوَّةٍ في عَزائِمِهِم، وَضَعَفَةً فيما تَرَى الأعيُنُ مِن حالاتِهِم، مَعَ قَناعةٍ تَملَأُ القُلوبَ وَالعُيونَ غِنَىً، وَخَصاصةٍ تَملَأُ الأبصارَ وَالأسماعَ أذَىً...
خداوند سبحان، پيامبرانش را در اراده و تصميمات خودشان توانا گردانيد، و در آنچه ديدهها از ظاهر آنان مىبينند، خوار نماياند، با قناعتى كه دلها و چشمها را از بى نيازى پُر مىدارد و فقر و ضعفِ ظاهرى اى كه چشمها و گوشها را بسيار بيازارد.
نهج البلاغة : الخطبة 192.
مفهوم توبه خدا
ماهيّت توبه
توبه نصوح
فرق توبه و انابه
فرق توبه و اَوبه
تقواى پزشكى
آثار دوستى براى خدا
مظاهر رفاه زدگى
زيان هاى رفاه زدگى
مبارزه با رفاه زدگى
تَرَف در لغت قرآن و حدیث
توبه انبيا و اوصيا(ع)
نقش توبه در دگرگونى سيئات به حسنات
گونه هاى توبه