امام صادق علیه السلام
إنَّ السَّماءَ بَكَت عَلَى الحُسَينِ بنِ عَلِيٍّ عليه السلام ويَحيَى بنِ زَكَرِيّا عليه السلام ، ولَم تَبكِ عَلى أحَدٍ غَيرِهِما. قُلتُ: وما بُكاؤُها؟ قالَ: مَكَثوا أربَعينَ يَوما تَطلُعُ الشَّمسُ بِحُمرَةٍ وتَغيبُ بِحُمرَةٍ .
«آسمان بر حسينبنعلى و يحيى بن زكريّا گريست و براى هيچكس جز اين دو گريه نكرد». گفتم: گريهاش چگونه بود؟ فرمود: «چهل روز خورشيد با سرخى بر مردم طلوع مىكرد و با سرخى غروب مىنمود» .
كامل الزيارات : ص 186 ح 260
نقش زهد در شناخت
زهد
تقوا
آسان تر بودنِ كار خير
دعوت به مطلقِ «خير» و «معروف»
داورىِ فطرت هاى پاك در مورد خیر و شر
نياز عقل و فطرت به وحى در تشخیص خیر و شر
فطرى بودن شناخت خير و شر
تواب بودن خداوند
تواب در لغت، قرآن و حدیث
رمز خودسازى
تأنی و درنگ ورزیدن
اعتدال از نگاه دين
ارکان انتظار فرج
