۲۵۸.امام على عليه السلام :مسلمان نبايد همراه كسى به جهاد برود كه در حكم راندن، امين نيست و فرمان خداوند عز و جل را در باره غنايم ، اجرا نمى كند ؛ زيرا اگر همراه چنين كسى به جهاد برود و بميرد ، به دشمن ما ، در منع حقوق ما و ريختن خون ما ، كمك كرده است و مرگش ، مرگ جاهلى است .

۲۵۹.امام صادق عليه السلام :جهاد ، جز همراه امام جايز نيست.

۲۶۰.الكافىـ به نقل از بشير دَهّان ـ :به امام صادق عليه السلام گفتم : خواب ديدم كه به شما گفتم : جهاد به همراه غير پيشواى واجب الطاعه ، همانند [خوردنِ ]مردار و خون و گوشت خوك ، حرام است. و شما به من فرمودى : همين طور است .
امام صادق عليه السلام فرمود : «همين طور است ، همين طور است» .

۲۶۱.امام صادق عليه السلام :جهاد به همراه هر پيشواى دادگرى ، واجب است و هر كس در راه [دفاع از ]دارايى اش كشته شود ، شهيد است .

8 / 2

نظارت بر دستگاه قضايى

۲۶۲.امام على عليه السلامـ در فرمان ايشان به مالك اَشتر نخعى ، آن گاه كه او را بر مصر گماشت ـ :به قاضيان سرزمينت بنويس كه هر حكمى را كه در حقوق آن اختلاف كردند ، به تو ارجاع دهند . سپس تو خود، آن احكام را وارسى كن و هر چه را كه با كتاب خدا و سنّت پيامبرش و شيوه امامت ، سازگار بود ، امضا كن و آنان را به اجراى آن وا دار ، و در باره آنچه بر تو نيز مشتبه بود ، فقيهان حاضر در بَرَت را گرد آور و در باره آن ، با آنان رايزنى كن و حكمى را كه آن فقيهان مسلمان بر آن اجماع مى كنند ، تأييد نما ؛ زيرا هر حكمى كه رعيّت در آن اختلاف كنند ، به حكم امام بر مى گردد ، و امام بايد با كمك گرفتن از خداوند ، در اجراى حدود بكوشد و رعيت را بر پذيرش فرمان خويش وا دارد .