2 / 5

اندك بودن امّت هاى نجات يافته

قرآن

«گفتند: «اى نوح! اگر دست برندارى ، قطعاً از [ جمله ] سنگسارشدگان خواهى بود» . گفت: «پروردگارا! قوم من ، مرا تكذيب كردند . ميان من و آنان ، فيصله ده و من و هر كس از مؤمنان را كه با من است ، نجات بخش» . پس او و هر كه را در آن كشتىِ آكنده با او بود، رهانيديم . آن گاه ، باقى ماندگان را غرق كرديم . قطعاً در اين [ ماجرا ، درس ] عبرتى بود؛ و [ لى ] بيشترشان ايمان آورنده نبودند» .

«گفتند: «اى لوط! اگر دست برندارى، قطعاً از اخراج شدگان خواهى بود» . گفت: «به راستى ، من ، دشمن كردار شمايم . پروردگارا! مرا و كسانِ مرا از آنچه انجام مى دهند ، رهايى بخش» . پس او و كسانش ، همگى را رهانيديم ، جز پيرزنى كه از باقى ماندگان [ در خاكستر آتش ]بود . سپس ، ديگران را سخت هلاك كرديم . و بر [ سرِ ] آنان ، بارانى [ از آتش گوگرد ]فروريختيم ؛ و چه بد بود باران بيم داده شدگان . قطعاً در اين [ عقوبت ] ، عبرتى است ؛ و [ لى ]بيشترشان ايمان آورنده نبودند» .

«پس فرعون ، مأموران جمع آورى [ خود را ] به شهرها فرستاد [ و گفت: ] «اينها عدّه اى ناچيزند . و راستى ، آنها ما را بر سرِ خشم آورده اند ؛ و [ لى ] ما همگى به حال آماده باش درآمده ايم» . سرانجام، ما آنان را از باغستان ها و چشمه سارها ، و گنجينه ها و جايگاه هاى پُرناز و نعمت ، بيرون كرديم . [ اراده ما ] چنين بود، و آن [ نعمت ها ] را به فرزندان اسرائيل ، ميراث داديم . پس هنگام برآمدن آفتاب، آنها را تعقيب كردند . چون دو گروه، همديگر را ديدند، ياران موسى گفتند: «ما قطعاً گرفتار خواهيم شد» . گفت: «چنين نيست ؛ زيرا پروردگارم با من است و به زودى ، مرا راه نمايى خواهد كرد» . پس به موسى وحى كرديم: «با عصاى خود ، بر اين دريا بزن» . تا از هم شكافت و هر پاره اى ، همچون كوهى سِتُرگ بود ؛ و ديگران را بدان جا نزديك گردانيديم . و موسى و همه كسانى را كه همراه او بودند ، نجات داديم . آن گاه ، ديگران را غرق كرديم . مسلّماً در اين [ واقعه ] ، عبرتى بود ؛ و [ لى ] بيشترشان ايمان آورنده نبودند» .

«پس چرا از نسل هاى پيش از شما ، خردمندانى نبودند كه [ مردم را ] از فساد در زمين ، باز دارند؟ جز اندكى از كسانى كه از ميان آنان نجاتشان داديم. و كسانى كه ستم كردند ، به دنبال ناز و نعمتى كه در آن بودند ، رفتند، و آنان ، بزهكار بودند» .

حديث

۱۸.تفسير العيّاشى :از اَنَس بن مالك ، روايت شده كه گفت : پيامبر خدا مى فرمود : «امّت موسى عليه السلام به هفتاد و يك ملّت (فرقه) پراكنده شدند كه هفتاد ملّت آن در آتش اند و يكى در بهشت است . امّت عيسى عليه السلام هفتاد و دو فرقه شدند كه هفتاد و يك فرقه در آتش اند و يكى در بهشت است و امّت من ، يك فرقه از آنها بيشتر دارد كه يكى در بهشت است و هفتاد و دو فرقه ديگر در آتش اند» .
گفتند : آنان كيستند ، اى پيامبر خدا؟
فرمود : «گروه ها ، گروه ها!» .
يعقوب بن زيد مى گويد : على بن ابى طالب عليه السلام هر گاه اين حديث را از پيامبر خدا صلى الله عليه و آله بازگو مى كرد ، در آن ، اين آيه قرآن را مى خواند : «و اگر اهل كتاب ايمان آورده و پرهيزگارى كرده بودند، قطعاً گناهانشان را مى زدوديم و آنان را به بوستان هاى پر نعمت ، وارد مى ساختيم و اگر آنان به تورات و انجيل و آنچه از جانب پروردگارشان به سويشان نازل شده است ، عمل مى كردند ، قطعا از بالاى سرشان و از زير پاهايشان نعمت مى يافتند . از ميان آنها، گروهى ميانه رو هستند و بسيارى از ايشان بد رفتار مى كنند» . همچنين اين آيه را تلاوت مى كرد : «و از ميان كسانى كه آفريده ايم، گروهى هستند كه به حق ، هدايت مى كنند و به حق ، داورى مى نمايند» . [مى فرمود : ]«مقصود ، امّت محمّد صلى الله عليه و آله است» .