6 / 12

آزمندى و ناشكيبى و بخل

قرآن

«به راستى كه انسان ، سخت آزمند [و بى تاب] آفريده شده است . هر گاه به او شر رسد ، بى تابى مى كند ، و هر گاه به او خير رسد ، بخل مى ورزد» .

«بگو : اگر شما مالك گنجينه هاى رحمت پروردگارم بوديد ، باز هم از بيم خرج كردن ، قطعا امساك مى ورزيديد ، و انسان ، همواره بخيل است» .

ر . ك : نساء : آيه 128 ، فصّلت : آيه 49 .

حديث

۱۵۳.تفسير القمّى :سخن خداوند : «به راستى كه انسان ، «هلوع» آفريده شده است» ، يعنى آزمند . «هر گاه به او شر رسد ، بى تابى مى كند» ، شر به معناى فقر و نادارى است . «و هر گاه به او خير رسد ، بخل مى ورزد» ، مقصود از خير ، ثروت و دارايى است .

6 / 13

و اين چند ويژگى

۱۵۴.امام على عليه السلامـ در باره چگونگى آفرينش انسان ـ :تا اين كه چون قامت افراشت و به بُرنايى رسيد ، گردنكشانه [از حق] رَميد ، و در غفلت و نابخردى ره پوييد ، و از آبشخور هوس خويش نوشيد ، و براى دنيايش سخت كوشيد ، براى رسيدن به خوشى ها و ارضاى نيازهايش .