اصلاح آنان ثابت نگردد . بنا بر اين ، نفرين شدن كسى به دليل گناهى خاص ، دليل فساد مطلق او نخواهد بود .
5 . نفرين هاى صورى
در دوران امامت شمارى از امامان اهل بيت عليهم السلام گاه زمامداران حاكم ، برخى از ياران آنها را تحت تعقيب قرار مى دادند و درصدد حبس و يا قتل آنها بودند . از اين رو ، امام براى حفظ جان آنها ، گاه در ملأ عام يا نزد جاسوسان رژيم حاكم ، آنها را نفرين مى كرد تا نشان دهد ارتباطى با وى ندارند و دشمن را از تعقيب آنها منصرف نمايد ، مانند نفرين هايى كه درباره زُرارة بن اَعيَن ۱ و بريد بن معاويه ۲ و محمّد بن مسلم ۳ وصفوان بن يحيى و محمّد بن سِنان ۴ صادر شده است .
1.. روايت لعن وى را بنگريد در : رجال الكشّى ، ج ۱ ، ص ۳۵۹ ش ۲۳۴ ؛ و روايات توثيق وى را بنگريد در : رجال الكشّى ، ج ۱ ، ص ۳۴۵ و ۳۴۶ و ۳۴۷ شماره هاى ۲۰۸ و ۲۱۰ و ۲۱۱ و ۲۱۵ و ۲۱۷ و ... .
2.. روايت لعن وى را بنگريد در : رجال الكشّى ، ج ۱ ، ص ۳۶۴ ، ش ۲۳۷ و ج ۲ ص ۵۰۹ ش ۴۳۶ و روايات توثيق وى را بنگريد در : رجال الكشّى ، ج ۱ ، ص ۳۹۸ ، ش ۲۸۶ و ۲۸۷ و ج ۲ ص ۴۲۳ ش ۳۲۶ .
3.. روايت لعن وى را بنگريد در : رجال الكشّى ، ج ۱ ، ص ۳۹۴ ، ش ۲۸۴ و روايات مدح و توثيق وى را بنگريد در : رجال الكشّى ، ج ۱ ص ۳۸۳ و ۳۸۷ و ۳۸۸ ، شماره هاى ۲۷۳ و ۲۷۷ و ۲۷۸ و ... .
4.. روايات لعن صفوان بن يحيى و محمّد بن سنان را بنگريد : رجال الكشّى ، ج ۲ ، ص ۷۹۳ ، ش ۹۶۴ روايات مدح و توثيق بنگريد : رجال الكشّى ، ج ۲ ، ص ۷۹۲ و ۷۹۳ ، شماره هاى ۹۶۱ و ۹۶۲ و ۹۶۳ و ۹۶۶ .
